Pauze

ZES ACTIEVE GIDSEN VAN NATUURORGANISATIE IVN VOLGEN HET PLANTEN- EN DIERENLEVEN IN LEIDERDORP. OM DE WEEK SCHRIJVEN ZIJ IN DEZE RUBRIEK OVER HUN BEVINDINGEN.

De langste dag is geweest en het is stil buiten. De natuur staat op pauze, of is het zomerreces?

De vogels die een wedstrijdje mooi fluiten deden in de lente houden nu allemaal hun snavel. Ze hebben hun best gedaan met nestjes bouwen, concurrenten verjagen, en als het mee zat hun altijd hongerige jongen vol stoppen met voedsel. Het werk is gedaan, de jongen uitgevlogen en ze hebben absoluut geen last van ‘het lege nest syndroom’. 

Rust en voedsel

Ze hebben nu alle tijd voor zichzelf. Hun partner wordt volkomen genegeerd en ze spenderen tijd met wat bijkomen in de appelboom en een spetterend bad nemen in de vogeldrinkschaal. Heerlijk dat water over hun gehavende pakje, want ze zijn nu ook in de rui. Ze zien er verfomfaaid uit met een halve kale kop. Uiterlijk is nu even niet belangrijk, rust en voedsel wel. Een paar zeurende jonge musjes proberen nog wat voedsel los te bedelen bij hun ouders, maar ze kunnen het ook zelf zoeken.

De tuin staat is volle bloei. Al het prille lichte groen is veranderd in een dicht pakket donkergroen blad. Misschien heeft u ook wel ‘tegels gewipt’ en de vrijgekomen grond vol gezet met bijvriendelijke plantjes. De slijmerige naaktslakken zijn mij daar ook heel dankbaar voor en zijn direct de net geplantte margrieten met z’n allen te lijf gegaan, maar ach dat is ook natuur hé. 

Verse vlinders

Ook zie je weinig vlinders. De vlinders die je in de lente zag hebben inmiddels eitjes gelegd waaruit nu rupsen zijn gekomen die zich volvreten om zich daarna te verpoppen. Binnenkort gaan we vast weer verse prachtige vlinders zien van de tweede generatie.

In de polder is het ook stil. De schattige springerige lammetjes zijn nu verworden tot vette mini schapen met dikke ronde billen. Op een paaltje zit een grutto quasi nonchalant te zitten. Maar ondertussen houdt hij zijn in het gras rond scharrelende jong(en) in de gaten. Bij gevaar gaat hij luid alarmerend de lucht in. Ondertussen droomt hij van Afrika, waar hij binnenkort weer naar terug zal keren om de winter door te brengen.

Rui

Kleuren vervagen, hitte, onweersbuien, waterhozen en wolkenluchten. Lakenvelder koeien met hun kalfjes geven wat kleur aan de polder met zijn gemaaide velden en bermen. Een ooievaar speurt in het gemaaide gras naar een lekker hapje. En waar zijn de mooi gekleurde mannetjeseenden gebleven? Het lijkt wel of er alleen nog bruine dames over zijn… De eenden zijn in de rui. Ze verliezen in één keer hun slagpennen en kunnen dan even niet vliegen. Je kunt dan maar beter niet te veel opvallen en een (tijdelijk) bruin pakje aantrekken. Dit heet hun eclipskleed. Na de rui komen er nieuwe gekleurde veren voor terug en kunnen ze weer shinen in hun prachtkleed.

Tekst en foto: Ada van der Aar