Afbeelding

Gelukzalig gevoel

Algemeen Beppen bij een bakkie

Er zijn nog volop mensen die deugen. Dat was mijn eerste reactie na een telefoontje die zondagmorgen. Wat speelde er? Ik zal het vertellen. 

Een meer dan goede kennis worstelt al jaren met zijn gezondheid. Er is iets ernstigs met zijn longen aan de hand. Hij kreeg de nodige tegenslagen te verwerken. Een litanie van in en uit het ziekenhuis. Steeds werd er weer een stukje van een long verwijderd. Dan knapte hij weer op en vierde die momenten met een glaasje wijn. Tijdens dagelijkse wandelingen probeerde hij energie op te bouwen en zijn longinhoud te vergroten. Onder het lopen luisterde hij, dopjes in zijn oor, naar een boek dat hem inspireerde. Op deze wijze gemotiveerd wist hij de moed erin te houden.

Totdat er bij een controle weer iets kwaadaardigs te zien leek. Weer een petscan. Ja, daar kan iets zitten wat er niet hoort. Op een plek waar zelfs het chirurgische mes nauwelijks toegang tot heeft. Over tien dagen krijgt u de uitslag, zei de arts, die de angst in mijn vriends ogen niet ontging. 

’s Nachts kon hij de slaap niet vatten, verward liet hij alle mogelijke scenario’s aan zich voorbij gaan. Met één of zelfs een halve long is te leven, probeerde hij zichzelf enigszins gerust te stellen, moed in te spreken. Met niemand dan alleen met mij deelde hij zijn angstige gevoelens. Mooi leven gehad. Dat klopt. Maar nog veel te jong om daar afscheid van te nemen. De spanning liep bedenkelijk op. Even volhouden, zei hij tegen zichzelf en mij. Over een dag of wat zou hij bericht krijgen. De moed niet laten zakken. 

Zondagmorgen ging de telefoon. Het was nog vroeg, de klokken van de Scheppingskerk beierden. De behandelende arts aan de telefoon. Sinds wanneer bellen artsen op zondagmorgen? Het duizelde hem en hij hoorde: “Het is in orde, ik wil u niet laten wachten, tot over zes maanden.” Bedankt, wist hij stamelend uit te brengen, liet zich in de bank vallen en keek voor zich uit. Gelukzalig gevoel. 

Hij belde mij en vertelde het goede nieuws: “Zondagmorgen, over empathie gesproken.” Die avond hebben wij een glas mooie wijn gedronken.

Uit de krant