Sobere maar indrukwekkende Dodenherdenking

Op 27 januari dit jaar kwamen nog zo’n 250 Leiderdorpers naar de Algemene Begraafplaats waar het monument Levenslicht werd onthuld en elf Joodse dorpsgenoten werden herdacht die in de Tweede Wereldoorlog zijn weggevoerd en vermoord in Auschwitz en Sobibor. “We stonden toen aan de vooravond van een jaar lang viering van 75 jaar vrijheid”, memoreerde burgemeester Laila Driessen maandagavond in haar herdenkingstoespraak. “Hoe anders kan het leven lopen.”

Vanwege het coronavirus was de Dodenherdenking op de Algemene Begraafplaats in Leiderdorp dit jaar strikt besloten. In plaats van omringd door minstens vijfhonderd dorpsgenoten, stond Driessen nu bij het herdenkingsmonument met slechts twee anderen: voorzitter Hans Kruidenberg van de Oranjevereniging Leiderdorp en trompettist Denise Blauw van Tamarco. Wel was een kleine cameraploeg van Unity.NU aanwezig zodat Leiderdorpers thuis live konden meekijken. Verder waren op het voorterrein van de begraafplaats alleen een handvol mensen van de organisatie en een drietal persvertegenwoordigers. Ondanks de sobere setting werd het een indrukwekkende herdenking.

Gewoonlijk houdt burgemeester Driessen haar herdenkingstoespraak rond zeven uur ’s avonds in een afgeladen volle Dorpskerk. Nu moest het anders en sprak ze even voor acht uur de Leiderdorpers kort toe via de camera vanaf de begraafplaats. Wellicht heeft herdenken nu een andere lading gekregen, zei ze. “In deze tijd dat we 75 jaar vrijheid vieren, zijn we sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog nog nooit zo beperkt in onze vrijheid geweest. Wij voelen nu goed wat vrij kunnen bewegen betekent doordat we daar nu zozeer in worden beknot.”

Na haar toespraak blies Denise Blauw het Taptoesignaal en volgden de twee minuten stilte, die nog indringender gevoeld werd door de klaterende zang van een merel. Na het Wilhelmus, gespeeld door drumfanfare Tamarco maar dit jaar vooraf opgenomen, was het tijd voor de kranslegging. Gewoonlijk betonen een tiental organisaties en verenigingen op deze manier hun respect voor de gevallenen maar dit keer bleef het bij een enkele krans, die namens alle Leiderdorpers werd gelegd door Driessen en Kruidenberg.

De Dodenherdenking in Leiderdorp is hier in zijn geheel terug te zien.