Kruiper
Het klinkt vriendelijk en ongevaarlijk: kruiper. Ach kijk, een kruipertje. Schattig toch?
Toch niet, hoor. Want honden en kruipers, dat gaat niet goed samen. Sterker nog, een kruiper is een serieuze bedreiging voor elke hond, zeker in deze tijd van het jaar.
U kent de kruiper niet? Vast wel, maar dan wellicht onder de naam grasaar. Vooral hoog, wild gras heeft dergelijke grasaren. Zaden in pluimen met een soort van weerhaakjes aan de uiteinden van gras. Loopt de hond lekker blij door dat hoge gras te rennen, dan is er een dikke kans dat die grasaren afbreken. En blijven hangen in de vacht van de hond.
Tot zover is er nog niet zoveel aan de hand. Maar helaas, daar blijft het vaak niet bij. Immers, grasaren kunnen vanaf die vacht diep in de huid doordringen. Overal: in de oren, tussen de tenen, in de wangen, in de ogen en zelfs in de neus. Grasaren heten niet voor niets ook wel kruipers: ze ‘kruipen’ als het ware steeds dieper van de vacht in de huid van de hond. Dan hebben we het echt niet meer over aardig en ongevaarlijk!
Moeten we onze honden dan het plezier ontnemen om door het gras te rennen? Nee, dat niet. Dat zou jammer zijn. Het houdt echter wel een extra klus voor het baasje in. Het is verstandig om na elke wandeling door gras de hond te controleren. Op grasaren op of in de vacht, die nog relatief gemakkelijk weg te halen zijn. Maar vooral ook op al kleine gaatjes in de huid, tussen de tenen vooral en op de kop, die erop kunnen duiden dat de kruiper reeds vergevorderd is. En let op de signalen die de hond zelf afgeeft: niezen en hoesten, schudden met de kop, likken tussen de tenen. Dat kan zo maar de irritatie van een kruiper zijn! Dan is het raadzaam bij de dierenarts langs te gaan voor een vakkundige en zorgvuldige verwijdering.
En dat alles dan vanwege die ellendige, kruiperige kruiper…!
Zie ook facebook Platform Hondenweer – HVL
