Succes raadsleden!
Column Beppen bij een bakkieIk zag hem in mijn ooghoeken al aankomen. Wapperend met de krant. Hij zou het en moest het aan iemand vertellen.
Wat precies kon ik niet weten. Hoe dan ook, ik was de pineut. Aan niemand anders kon hij zijn verhaal kwijt, ik zat daar alleen. Hij vroeg niet of hij bij mij kon gaan zitten, ook niet of hij stoorde en bood al helemaal geen kopje koffie aan. De nieuwe gemeenteraad is gekozen, hijgde hij. Dat was mij niet ontgaan. Een nieuwe ploeg fantastische mensen, vond hij. Wat hebben ze allemaal een geweldige campagne gevoerd, klonk het bewonderend.
Meende hij dat nou? Wat was er zo geweldig aan? Ik had er niets van gemerkt. Een lauwe boel met die zes partijen in Leiderdorp. Hij pakte de krant erbij. Nee, meneertje, lees dan: ‘Ode aan het gemeenteraadslid, dat inwoners tegen de klippen op probeert te vertegenwoordigen. Vrije tijd opoffert voor het publieke belang, vaak naast een volledige baan, met krakkemikkige ondersteuning, tegen een vergoeding waar geen mens het huis uitgaat.’ Even verderop: ‘Het gemeenteraadslid staat het dichtst bij de mensen, hij fietst door de wijk, kent iedereen bij naam en is ervan doordrongen dat hun problemen de zijne zijn.’
Ik vraag hem of hij in mij een Joker ziet, die je alles kunt wijsmaken. Nee, dat is niet het geval. Ik werp tegen dat ik niets heb meegemaakt dat op een campagne lijkt. Vroeger, vertelde ik hem, ging ik langs de deuren om flyers persoonlijk af te geven, het gesprek aan te gaan, zo mogelijk zelf partijaffiches ophing. We fietsten met partijborden aan het stuur luid bellend door de straten, via geluidswagens schalden wij de partijleuzen rond omzoomd door marsmuziek. De nacht voor de verkiezingen hingen wij papieren sleuteltjes aan deurknoppen. Het bruiste. ’s Avonds zaten we aan de radio gekluisterd, vergeleken de uitslagen met die van de vorige verkiezingen.
Het leek of de zo joviaal binnengestapte man steeds kleiner werd. Hij drentelde achteruit, verdween uit mijn gezichtsveld. Ik pakte de krant en las: ‘Lokale partij de grootste van Leiderdorp.’ Terecht, ze hadden heel wat voor elkaar gebracht. Of vergis ik me. Welke belofte gaan ze écht waarmaken? Weten de partijen al waar straks de beloofde tweeduizend (en meer) huizen worden gebouwd?