BEPPEN BIJ EEN BAKKIE
Een prik met koffie toe
Afgelopen maandag stond ik fris en fruitig en een ietsje gespannen te trappelen om mijn 1ste prik tegen corona te laten zetten. Op het laatste moment had ik toch enige bedenkingen en zocht excuses om af te laten weten. Je hoorde opeens zoveel verschillende verhalen. ‘t Zorgpersoneel had klachten nadat ze geprikt waren met het AstraZeneca-vaccin. Vanuit het buitenland kwamen zorgelijke berichten over de bijwerkingen, ook door AstraZeneca. Daar overheen het weinig geruststellende nieuws dat Nederland een paar weken stopt met het toedienen van dat AstraZeneca-spul. Eerst even bellen, overdacht ik, met welk vaccin ik ingespoten wordt? Ik deelde mijn zorgelijke gedachten met mijn vrouw op wie ik blind vertrouw. "Ik heb vorige week al gebeld met de GGD, jij krijgt Pfizer", straalde ze. Een pak van mijn hart en we zoefden naar Holiday Inn.
Een drukte van belang. Tal van ouderen met rollator en op scootmobiel, grijze duiven veelal samen met zoon, dochter of een buur. Ook een tikje onwennig. Het verliep als een zonnetje. De sfeer werd meer en meer ontspannen. "Hé, ben jij er ook? Lang niet gezien. Alles goed?" Het kon niet ontkend worden, dat zag je.
Er was aan alles gedacht: een Rode Kruis-dame stond klaar, voor het geval iemand ‘niet lekker’ werd. Ze hoefde niet in te grijpen. Een kwartiertje wachten, met een verdraaid goed bakje troost. Een rondkuierende Rode Kruis-man die belangstellend vroeg of het allemaal was meegevallen. "De kleinkinderen mogen binnenkort weer komen. Gelukkig."
Wanneer corona-minister Hugo de Jonge op die meterslange kandidatenlijst voor de Tweede Kamer-verkiezingen van vandaag had gestaan, zou hij mijn stem hebben gekregen. Wat heeft die man een modder over zich heen gekregen. Hugo verdient ons applaus, ook al laat jij je niet vaccineren tegen corona. De Jonge heeft zich de tandjes gewerkt.