BEPPEN BIJ EEN BAKKIE
Kerstfeest – Vreetfeest?
Er viel een polsdikke in plastic verpakte stapel folders met een plof op de deurmat. Niet eerder werd zo’n enorme als ‘commerciële informatie’ geduide hoeveelheid papier door de brievenbus gepropt. "Goed voor de drukkers", kon ik niet nalaten enigszins mild te denken.
Toen ik mij door de aanbiedingen van supermarkten, dranken- en parfumeriewinkels, restaurants, tuincentra, bouwmarkten en drogisterijen heen had geworsteld, moest ik denken aan een wervende advertentie van tientallen jaren geleden, met de uitnodigende en aanmoedigende kopregel ‘Maak van uw Kerstfeest een Eetfeest’. Dat vond ik toen al niet passen bij het feest van licht en vrede. Maar vergeleken bij wat er nu verwacht wordt hoe je de kerstdagen etend en drinkend doorbrengt, was het toen van een nog nauwelijks te bevatten matigheid. Je at een half kippetje (wat een lekkernij), met frietjes (die je alleen met je verjaardag kreeg voorgeschoteld) en een chocoladetaartje, opgeleukt met flikkerende sterretjes, die zo tintelden in de schemerige kamer. Wel kerstkransjes in de boom, maar cadeautjes daaronder, kon je vergeten. Je was gelukkig.
Ik bladerde door de op elkaar lijkende kerstaanbiedingen van de supermarkten. En zie: ‘excellente gerechten met uitheemse sauzen’, kant en klaar te krijgen of zelf simpel tafelklaar te maken. Adviezen voor een exquise wijn per gang. Met als nagerecht trifle, tiramisu, crême brûlée of een plankje met een half dozijn verschillende soorten kaas. Het geheel afgerond met koffie uit verre streken, en een prijzige cognac van minstens 7 sterren. Vergeet niet de kleine voorgerechtjes (amuses), gevulde scharreleitjes met kerrie, bladerdeeghapjes, paddenstoelentruffels, alles begeleid door ‘tintelfrisse en opwekkende bubbels’. Kerst Deluxe heet zo’n eet-, nee, vreetfestijn, dat dit jaar drie dagen duurt, vrijdag, zaterdag en zondag. En dan moeten Oud en Nieuw nog komen.
Voor 100.000-en in Nederland is die luxe er niet, ze leven onder de armoedegrens. De door het Kabinet een ietsie-pietsie gesubsidieerde Voedselbanken kunnen zelfs met hun dagelijks kost de toestroom nauwelijks aan. Wat mij zo stoort is de overdaad, de supermarktgekte met gierende aanbiedingen en die afgetrapte kerstliedjes. Van alles te veel: te veel boodschappen, te veel wijn, te veel eten, te veel verplichtingen en… te veel stress. Er moét zo veel!
Mogen wij niet iets extra’s met Kerstmis, juist nu we zo geplaagd worden door corona, de onzichtbare vijand? Natuurlijk! Maar mag het een maatje minder zijn? Ja? Fijn. Er komt dan weinig in de GFE-bak terecht. De E staat voor etensresten.