BEPPEN BIJ EEN BAKKIE
Vergeven
Onlangs zag ik op de televisie een jonge vrouw komen aanhollen op een paard. Het was geen ranke, slanke viervoeter, maar een oude knol. De berijdster bleek een dichteres, die een niet al te beste jeugd had gehad. Dat is vaak een productieve voedingsbodem voor literair werk. Ze vertelde dat het paard - Alfredo genaamd - haar gemoedstoestand eenvoudig kon peilen. Aan haar stem kon hij horen of ze vrolijk was of een beetje in mineur. Wanneer zij Alfredo bereed, merkte hij dat hun hartslagen niet regelmatig liepen en paste zijn ritme daaraan aan, net zo lang dat ruiter en dier in balans waren. Ik vond het opmerkelijk.
De knappe paardrijdster mocht voordragen uit haar jongste dichtbundel. Zij koos voor ‘Leren vergeven'. Bijzonder voor zo'n jong iemand, die zo te zien één brok geluk uitstraalde. Op gepaste toon droeg zij haar poëtische werkje voor. De interviewer bleek danig onder de indruk, met moeite wist hij tranen te bedwingen, zijn lippen trilden. Hij vroeg hoe zij tot zo'n diepgang had kunnen komen. Haar antwoord: ‘Ik heb leren vergeven.' Wat en wie vergaf zij? ‘Mijn moeder, zij was heroïneverslaafd en kon mij niet opvoeden. Dat hebben mijn oma en opa gedaan.’ Terwijl zij Alfredo door zijn manen kroelde, kwam zij zo naturel en aanstekelijk gelukkig over, dat ik ook geroerd was. Zij had haar moeder vergeven. Stel: iemand veroorzaakt met zijn zatte kop een ongeluk, het slachtoffer belandt in een rolstoel en komt daar nooit meer uit. Kan hij de dader vergeven? Ik heb daar lang over nagedacht. Hoe groot ben je wanneer je iemand, die jou een dwarslaesie heeft bezorgd, in de ogen kunt kijken, een hand geven en kunt zeggen: ‘Ik vergeef je.’ Niet eenvoudig, misschien wel onmogelijk. Of niet? Kunnen wij iemand vergeven die iets minder ergs heeft gedaan? Of iemands ‘sorry voor wat ik heb gedaan’ aanvaarden en zonder greintje van wrok met hem of haar de vriendschapsbanden weer aanhalen? Dat laatste heb ik geprobeerd. De uitgestoken hand werd niet geaccepteerd. Jammer.
Ik vergeef je, anders kan ik niet verder leven.
MS Fonds zoekt collectanten
oproep n Van 16 tot en met 21 november vindt de landelijke huis-aan-huiscollecte van het Nationaal MS Fonds plaats. Het MS fonds is hard op zoek naar vrijwilligers in Leiderdorp die hun steentje willen bijdragen aan de strijd tegen multiple sclerose (MS) door te collecteren. Door het coronavirus ziet de MS collecte ziet er dit jaar anders uit. Collecteren mag van de overheid, maar het is niet vanzelfsprekend dat de collectanten allemaal langs de deur gaan. Daarom biedt het Nationaal MS Fonds andere manieren van collecteren aan haar collectanten. Collectanten kunnen een donatieflyer met QR-code door brievenbussen in hun omgeving doen. Ook is het mogelijk om online te collecteren met een digitale collectebus. Meer informatie: www.nationaalmsfonds.nl.