BEPPEN BIJ EEN BAKKIE
TikTok
"Mag ik op je computer?", vraagt mijn kleindochtertje van negen. Ja hoor, schat, ik zal ‘m even aanzetten. "Hoeft niet, opa, ik weet dat wel." De kleine kruipt er voor, klikt op google, tikt het al gekozen spelletje aan en richt behendig een kleurrijk huisje in, met steeds wisselende meubeltjes, bijpassend behang en vrolijk spelende jongens en meisjes.
Ik maak me uit de voeten en denk aan de tijd dat we samen naar de Teletubbies keken, naar Nijntje, Pingu en Maja de Bij. Ze kon erbij schateren van plezier. Later zong ze de liedjes van K3 na, ze had dan een jurkje aan van de meisjes en een haarborstel als microfoon. Allemaal voorbij. Sinds zij een iPhone heeft en TikTok heeft ontdekt, verdeelt ze haar tijd tussen de computer en het filmen van dansjes die ze op TikTok zet.
Ik haal haar al heel lang tweemaal per week op van school. Dat is feest. Dat kleine knuistje in mijn grote hand. "Mag ik een vriendinnetje meenemen", vroeg ze van de week, "please". Daar zeg je toch geen nee tegen. Nu dansen en zingen ze samen. Tiktokken, noemen ze het zelf. Wanneer het vriendinnetje wordt opgehaald, hoor ik zeggen: "Straks face-timen, hè, ik heb nog wat te kwebbelen".
Volgende maand wordt zij tien jaar. Ik hoef haar niet meer op te halen, ze is dan groot en komt zelf naar huis, op de fiets. Over het drukke kruispunt hoef ik me geen zorgen te maken, zegt ze, daar heeft ze al met papa en mama gereden. Ze kruipt op mijn schoot en wil foto’s van vroeger kijken, toen ze ‘klein’ was. Voorbij zijn Calimero, Bob de Bouwer en Mumba, kinderachtig; K3 is ook verleden tijd, maar foto’s kijken toen ze nog baby’tje was, zal nog weleens gebeuren.
Ze heeft een kastanje in de bus gedaan, met een briefje: "Laat ‘m glimmen, opa, dat brengt geluk". Zou zij weten hoeveel geluk zij me heeft gebracht en brengt?
De man die mij dit vertelt, staat zuchtend op en stelt vast: "Ze heeft nog een heel leven voor zich". Hij sukkelt weg, zonder te groeten; de blik op oneindig.