BEPPEN BIJ EEN BAKKIE
Een glimlach
Wanneer ik naar de supermarkt ga reken ik altijd af bij de kassa waar de persoon positief kijkt, je met een glimlach begroet en opgewekt de boodschappen – vaak met een praatje - langs de scan laat glijden. Nee, bij de collega’s die er verveeld bijzitten en lijken te hopen dat ze gauw worden afgelost, wil ik niet zijn.
Weet u, een glimlach kost niets en doet zo veel. Zo las ik, en wist ik ook, dat een glimlach het begin van een contact is. Niet voor niets introduceerde een grootgrutter onlangs de mogelijkheid tot een ‘sociaal onderonsje’ tussen klant en winkelmedewerker. Een glimlach doet meer. Zo is wetenschappelijk aangetoond dat glimlachen voor ontspanning zorgt.
Dat is tijdens het boodschappen doen in deze coronatijd wel nodig. De wekelijkse gang naar de supermarkt verloopt immers minder ontspannen dan voor het virus uitbrak. Neem het desinfecteren van het karretje, eerst zonder en nu weer met muntje, en het afstand houden van anderhalve meter. Mensen worden daar kribbig van en al helemaal wanneer de vakkenvullers, die dicht bij elkaar staan, een pakje boter of kaas op verzoek aanreiken. Die anderhalve meter is dan onhoudbaar en de klant is o zo bang het virus op te lopen.
Toch raad ik ondanks alles aan, te blijven glimlachen. Waarom? Door de glimlach komt er dopamine vrij, een hormoon in de hersenen, dat zorgt voor een gelukkiger gevoel. Het is een blijmakertje. Daar kan niemand tegen zijn. En de glimlach is besmettelijk. Wanneer u iemand met een glimlach begroet, passeert of zomaar tegenkomt, krijgt u een glimlach terug. Het is een besmetting die ik iedereen toewens.