Stokje
Eerst de open deur intrappen: zo lang het goed gaat, is er niks aan de hand. En het gaat gelukkig meestal goed. Maar we gaan toch verder, want het gaat niet altijd goed. Hoe leuk ook voor hond en baas, spelen met een stok is namelijk niet zonder risico. Laat het van de 100 keer 99 keer goed gaan, dan nog is er die 100ste keer.
Altijd weer een mooi, vrolijk gezicht. Het baasje of de bazin zwiept de stok een eind weg en de hond gaat er achteraan. En afhankelijk van training en opvoeding, en misschien een beetje geluk en de bui van de dag van hondlief, komt de hond vervolgens keurig de stok terugbrengen. Om de stok aan de baas af te geven of om trots te laten zien dat hij/zij de stok stevig in de bek geklemd heeft, en houdt. Heerlijk, zo spelen, zeker met het voorjaar op komst!
Echter, als met zoveel leuke dingen in het leven: er zijn schaduwkanten. Dan gaat het er nog niet eens om, dat het weggooien van de stok niet helemaal lukken wil en de stok op kop of lijf van de hond terecht komt. Dat is pech en kleine au, maar nauwelijks meer dan dat. Het wordt al vervelender, als de stok weliswaar keurig gevangen wordt, maar de hond de stok hard en onhandig in zijn bek krijgt. Pijnlijk, met kans op wondjes. Het nog grotere risico is dat de enthousiaste hond met de stok in de bek rent, wie weet struikelt of ergens achter blijft hangen en de stok zijn eigen keel in spiest. Gruwelijk moet dat zijn – maar ja, het kan gebeuren.
Trouwens, ook het kauwen op een stok is enigszins riskant. Een stok is nu eenmaal geen lekker sappig bot en splinters en scherpe stukjes hout kunnen bij de hond verwondingen en infecties veroorzaken. De tong, de mondholte, de keel, de slokdarm, om maar een paar hiervoor kwetsbare lichaamsdelen te noemen. Elke dierenarts kent de voorbeelden, te veel voorbeelden, elk jaar weer. Nee, dan toch maar liever een flexibel kunststoffen speeltje gebruiken. Want het gooien en spelen met stukken hout, daar steekt de ware hondenliefhebber liever een stokje voor…!
Zie ook facebook Platform Hondenweer – HVL
