Alewien de Fockert en haar echtgenoot Eric Filemon tussen kinderen van De Hasselbraam. | Foto: J.P. Kranenburg
Alewien de Fockert en haar echtgenoot Eric Filemon tussen kinderen van De Hasselbraam. | Foto: J.P. Kranenburg Foto: Johan Kranenburt

'Elk kind moet kunnen stralen'

n Alewien de Fockert neemt na 40 jaar afscheid van openbaar basisonderwijs

terugblik n Voor Alewien de Fockert (61) was het onderwijs echt een roeping. Veertig jaar lang heeft ze zich met hart en ziel ingezet op verschillende openbare basisscholen en haar liefde voor het vak is in die tijd alleen maar gegroeid. Vorige week donderdag nam ze, met pijn in het hart, officieel afscheid van de Leiderdorpse Jenaplanschool De Hasselbraam waar ze sinds 2000 als locatieleider aan het roer stond en ieder van de 220 kinderen bij naam kende. Een dag eerder keek ze met het Leiderdorps Weekblad terug op haar lange loopbaan.

Door: Corrie van der Laan

Toen Alewien de Fockert in 1978 haar diploma van de Pedagogische Academie haalde, was het ontzettend moeilijk een baan te vinden. "Dat kan je je nu bijna niet voorstellen. Ik woonde in Haarlem en heb eerst gezocht in een kring rond die stad. Die kring moest ik steeds groter maken. Uiteindelijk kon ik terecht op de Openbare Merenwijkschool in Leiden voor een vervanging wegens zwangerschapsverlof." Daarna stroomde ze door naar de Lucas van Leydenschool, waar ze werkte in dependances in de binnenstad, eerst op de Langebrug en later aan het Pieterskerkhof. "Daar maakte ik kennis met echt vernieuwend onderwijs, eigenlijk was dat een voorloper van een Jenaplanschool."

In 1982 werd ze aangesteld op de Lorentzschool waar ze groep 3 onder haar hoede kreeg. Op die school leerde ze haar echtgenoot, Eric Filemon, kennen. De geboorte van hun dochter Anne-Fleur in 1987 luidde niet alleen een nieuwe fase in haar leven in, maar ook in haar loopbaan. Ze haalde de nodige diploma's en ging aan de slag als remedial teacher op de Lorenzschool. Later zette ze er bovendien een taalklas op als dyslexie specialist.

Jenaplan

In 2000 maakte ze een volgende carrièrestap: ze werd locatieleider op de openbare basisschool de Hobbit locatie Heelblaadjespad in Leiderdorp, de gemeente waar ze inmiddels ook woonde. Het was een stevige uitdaging, vertelt ze. Het team bestond deels uit leerkrachten afkomstig van de voormalige Vogelweid waar traditioneel klassikaal onderwijs werd gegeven en deels uit leerkrachten van de Hobbit Klerkenhof die gebaseerd was op het Jenaplan systeem. "Ik moest daar één team van smeden en een richting bepalen: klassikaal of Jenaplan."

Na een uitgebreide oriëntatieperiode sloeg de weegschaal definitief door naar Jenaplan. Een onderwijssysteem dat helemaal bij De Fockert past. "Het draait om samenzijn, samenwerken. In de driehoek leerkracht-ouder-kind heeft ieder een stem." Een groot pluspunt vindt ze ook het werken in stamgroepen, waar kinderen van drie leerjaren bij elkaar zitten. "In de stamgroep doet kennis er minder toe. Jongere en oudere leerlingen leren van elkaar."

'Ik ben echt trots op wat we met elkaar bereikt hebben'

Er volgde een jarenlang traject om daadwerkelijk een Jenaplanschool te worden. Alle leerkrachten moesten een opleiding van twee jaar volgen. Een hele opgave naast een fulltime baan maar De Fockert heeft het ervaren als "een feestje". "Ik kijk er met zoveel plezier op terug en ben ook echt trots op wat we met elkaar bereikt hebben." De kers op de taart was de officiële erkenning als Jenaplanschool in 2012.

Toen de school een eigen weg insloeg, werd het ook tijd voor een eigen naam en in 2005 werd 'de Hobbit locatie Heelblaadjespad' officieel omgedoopt in 'De Hasselbraam'.

Band

De band tussen de school en de ouders was in de tijd van De Fockert altijd opvallend hecht. Dat bleek eens te meer toen in 2006 een brand de kleuterlokalen en het kantoor van de locatieleider verwoestte. "Een nare gebeurtenis maar zo'n brand verbindt ook. Wat hebben we veel steun gehad van de ouders!" Tekenend was ook de oprichting van de Vrienden van de Hasselbraam in 2007. "Die organiseren acties om geld in te zamelen voor extra's die anders voor de school niet te betalen zijn. Wij konden zo een techniekkast en muziekinstrumenten aanschaffen en het plein opknappen."

Voor De Fockert was het leiden van De Hasselbraam veel meer dan een baan. "Ik had echt het familiegevoel. Voor mij was het altijd belangrijk dat iedereen zich prettig voelde op school, dat er voor ieder kind, hoe eigenzinnig of met welk rugzakje ook, een plek was. Elk kind moet kunnen stralen."

Renovatie

De Fockert was vanzelfsprekend nauw betrokken bij de renovatieplannen voor het schoolgebouw in de Voorhof, waar behalve De Hasselbraam ook de Regenboogschool en kinderopvang van Floreokids een plek hebben. "Daar heb ik jarenlang over meegepraat en ik heb de inrichting tot en met de kapstokken mee ontworpen." Eind 2016 bracht ze haar school over naar gebouw Doesmeer aan de Hoogmadeseweg, waar Hasselbraam bivakkeerde gedurende de renovatie. "Ouders zeiden: 'Het gebouw is anders, maar jullie hebben de ziel meegenomen'. Dat vond ik een groot compliment."

Hoe zeer ze ook genoot van haar werk, toch stopte ze in maart 2017. "Vanwege persoonlijke omstandigheden", is alles wat ze daarover kwijt wil. Dat ze de terugverhuizing naar het vernieuwde Kindcentrum Voorhof niet mee heeft kunnen maken, doet pijn, daar windt ze geen doekjes om. En ze heeft het team, de ouders en de kinderen, haar 'tweede familie' enorm gemist. Het was een troost dat dat wederzijds was. "Een van de kinderen schreef: 'Ik mis je hoge hakken getik en het appeltje bij de deur'", zegt ze met een glimlach.

Vrijwilligerswerk

Inmiddels is ze druk aan de slag gegaan met vrijwilligerswerk. Dat, vanzelfsprekend, ook alles te maken heeft met onderwijs. Ze zet zich in voor het Tel mee met Taal-project waarbij ze volwassen statushouders uit Leiden helpt het Nederlands onder de knie te krijgen. "In de groep zitten leerlingen van vijftien verschillende nationaliteiten. Een heel fijne doelgroep, ze zijn enorm gemotiveerd."

40 bloemen

Donderdag 18 april was ze nog even terug op De Hasselbraam waar ze uitgebreid in het zonnetje werd gezet. De kinderen hadden samen een circusvoorstelling gemaakt en van iedere groep kreeg juf Alewien vijf bloemen. Bij elkaar waren het er veertig, één voor ieder dienstjaar in het openbaar onderwijs.

Voor De Fockert was het altijd het belangrijkste dat kinderen op haar school konden stralen. Donderdag straalde ze zelf, tussen haar schoolfamilie van kinderen, ouders en teamleden.

Alewien de Fockert in haar tuin. | Foto: C. v.d. Laan