Vaarwel, vrijwilligers van VluchtelingenWerk
Afscheid n In navolging van de andere welzijnsorganisaties in Leiderdorp heeft ook VluchtelingenWerk zijn poorten gesloten. Vanaf 1 januari wordt de dienstverlening aan vluchtelingen met een status ondergebracht bij Incluzio. In de consistorieruimte van de Scheppingskerk namen de vrijwilligers woensdagavond 12 december afscheid van elkaar. Er werd gegeten en gepraat, herinneringen opgehaald, gelachen en ook een traan geplengd.
Door: Cees Mentink
Een voor een druppelden de vrijwilligers van VluchtelingenWerk woensdag binnen. Ze werden verwelkomd door Maureen van den Brink, sinds jaar en dag de teamleider van VluchtelingenWerk. Iedereen had een gerecht bereid en meegenomen, vaak vergezeld van een flesje wijn, waardoor er een mooi en uitnodigend buffet kon worden opgemaakt. De stemming liet zich het best omschrijven als 'ingetogen'. Geen uitbundige verlichting, geen 'gezellige' muziek, maar des te meer ruimte om met elkaar terug te blikken en ervaringen te delen. Partir, c'est mourir un peu, toch?
Ongeveer twintig vrijwilligers hadden zich verzameld. Niet iedereen was in de gelegenheid op deze dag en dit uur naar het afscheid te komen. Zij lieten op een andere wijze van zich horen.
Alvorens Maureen het startschot, "Tast toe, laat het smaken", kon geven, bedankte zij de vrijwilligers – ook die uit de beginjaren – voor hun inzet, hun grote betrokkenheid, voor de vluchtelingen. Vaak ging het om complete gezinnen die ijlings huis en haard moesten verlaten vanwege oorlogsgeweld of een totalitair regime, en die na enkele malen verhuisd te zijn van opvangcentrum naar opvangcentrum, neerstreken in het rustige Leiderdorp.
Inlevingsvermogen
De steun aan vluchtelingen gaat verder dan maatschappelijke dienstverlening, leerden de vrijwilligers tijdens meerdaagse cursussen, aangeboden door VluchtelingenWerk. Natuurlijk, vluchtelingen moeten wegwijs gemaakt worden in een land dat cultureel hemelsbreed verschilt met waar hun wieg stond. Praktische zaken zijn eenvoudig uit te leggen. Maar hoe wordt de Nederlandse taal bijgebracht? Hoe wordt er gereageerd op verdriet? "Dat vraagt inlevingsvermogen," stelt Laila Konstapel, die een stapje verder ging en onder de noemer Kleurrijk Leiderdorp 'echte' en 'nieuwe' Leiderdorpers met elkaar in contact bracht. Een succes.
Hülya Yücel, die zich negen jaar inzette voor vluchtelingen, heeft in die periode meer dan tien 'cliënten' ("Een vervelend woord, maar ik ken geen ander") begeleid. Zij heeft geleerd van hen, van hun culturen en gewoonten en daar die van Nederland tegenover geplaatst. "Ik voelde me ook een soort van gids, die hen wegwijs heeft gemaakt in ons zo gestructureerde land."
"Het heeft mij en hen veel gebracht", was her en der te beluisteren. Ook van Egbert Boonstra, een van de senioren in het gezelschap: "Voor mijn pensioen wist ik al wat te gaan doen. Na mijn ontmoeting met Maureen kon ik in januari 2012 al aantreden als maatschappelijk begeleider bij VluchtelingenWerk Leiderdorp. Nu ik de leeftijd der sterken nader, trek ik me geleidelijk terug uit vrijwillige activiteiten en is de overname van deze taak door Incluzio een goed moment om ook met VluchtelingenWerk te stoppen." Enkele recente contacten blijft hij, mede op hun verzoek, wel volgen, maar dan op afstand.
Pieter Hoeberichts voorzag menige vluchteling van een goede fiets, meestal afkomstig van een betrokken Leiderdorper: "Met een fiets kun je je makkelijk verplaatsen, het dorp en omgeving snel leren kennen en er wordt geld mee uitgespaard, er zijn immers geen buskosten."
Zinvolle jaren
Ook Maureen van den Brink heeft zich met hart en ziel ingezet voor VluchtelingenWerk, zij ondersteunde meer dan tweehonderd vluchtelingen met raad en daad en was stut en steun voor de vrijwilligers. Maureen kijkt met voldoening terug op haar werk: "Het mooiste is dat je mensen ziet opknappen en hun weg vinden in dit land. Het geeft voldoening dat de (meeste) kinderen het goed doen. Maar bovenal dat wij hen van goede dienst zijn geweest." Van den Brink is dankbaar voor de goede samenwerking met de gemeente, Rijnhart wonen, sociale diensten, basisscholen, kerken en Centrum Jeugd en Gezin. Iedere vrijwilliger is op zijn of haar wijze waardevol geweest, liet ze weten.
Marry Veldman en William den Heeten, die jarenlang op woensdag de 'taalklas' leidden, eerst in de Muzenhof, later in 't Trefpunt en tot voor kort in de spreekkamer van de Scheppingskerk, komen hun 'leerlingen' regelmatig tegen in het dorp. "Dat betekent meestal een praatje, in het Nederlands. Mooi, hoor."
Het werd dus een afscheid dat eenieder raakte. Over een ding was iedereen het eens: het waren zinvolle jaren.