Dansschooldate in Beverwijk leidde tot verliefd, verloofd, getrouwd
huwelijksjubileum n Kees Neeft is geboren en getogen in Beverwijk, Ans Huijboom zag het levenslicht net aan de andere kant van het Noordzeekanaal, in Driehuis, en verhuisde later naar IJmuiden. Ze leerden elkaar kennen op dansles in Beverwijk toen hij 23 jaar was en zij 18. Hij was pas kort op les toen een dansavond werd georganiseerd waarvoor alle leerlingen een date moeten vragen. Kees trok de stoute schoenen aan en vroeg Ans. Het was de eerste stap richting verliefd, verloofd, getrouwd. Op 12 november beleefden ze hun 50ste trouwdag. Een dag later kwam burgemeester Laila Driessen op bezoek om het gouden paar te feliciteren namens de gemeente Leiderdorp, waar ze sinds 1978 wonen.
Door: Corrie van der Laan
In de begindagen van hun relatie zagen Ans en Kees elkaar maar tweemaal per week. Hij zat op de kweekschool en was overdag bezet, zij volgde in de avonduren een opleiding voor lerares modevakken. "Alleen op woensdag en in het weekend hadden we allebei tijd", kijkt mevrouw Neeft terug. Na drie jaar verkering stapten ze in IJmuiden in het huwelijksbootje. Het was een klassieke bruiloft: eerst naar het gemeentehuis, toen naar de kerk, daarna een receptie en een feestavond. De eerste anderhalf jaar woonden ze naast het ouderlijk huis van de bruidegom. "Mijn moeder had een oud huisje dat ze gebruikte als opslag. Wij mochten dat gebruiken en hebben het met hulp van familie en vrienden een beetje bewoonbaar gemaakt", vertelt mijnheer Neeft. Daarna konden ze doorstromen naar een flat in Beverwijk.
Toen hij de kweekschool had afgerond, moest mijnheer Neeft in dienst. Maar ook in die tijd was er een groot gebrek aan leerkrachten en hij mocht al na een jaar afzwaaien om een baan te accepteren op een school voor moeilijk lerende kinderen. Mevrouw Neeft had inmiddels een eigen bedrijfje opgezet. Ze maakte kleding maar ook wel schilderijtjes.
Na vier jaar op de school in Beverwijk was mijnheer Neeft toe aan een nieuwe carrièrestap en hij solliciteerde naar een baan op een LOM-school voor 12- tot 18-jarigen in Leiden. Zo kwam het echtpaar, dat inmiddels drie kinderen had, in 1974 terecht in de Leidse Merenwijk. Daar werd hun vierde kind geboren.
Mevrouw Neeft had nog altijd haar eigen bedrijf maar ging ook naailes geven aan Nederlandse en buitenlandse vrouwen. Veel van hen waren op zoek naar een baan wat, zo merkte mevrouw Neeft, vooral voor de buitenlandse vrouwen erg lastig was. "Ook toen werd al gediscrimineerd", zegt ze daarover. In die tijd bood het arbeidsbureau cursussen met baangarantie aan. "Ik ben daar met een aantal van die vrouwen op af gestapt en heb meteen ook zelf een cursus marketing gedaan. Daarmee kon ik later terecht als productmanager bij Hokatex – tegenwoordig Initial – waar ik bedrijfskleding ontwierp."
In 1978 verhuisde het gezin naar een koopwoning aan de Nagelkruidzoom in Leiderdorp, waar ze het nog altijd naar hun zin hebben. Mijnheer Neeft verruilde in 1988 het onderwijs voor een baan als administrateur bij een schoolbestuur in Rotterdam. Daar bleef hij tot hij in 2001 op 61-jarige leeftijd met pensioen ging. Stilzitten is niets voor hem dus werd hij vrijwilliger in verpleeghuis Overrhyn in Leiden en later in het Leiderdorpse verpleeghuis Leythenrode. "Ik zoek mensen op en ga met ze naar buiten. Ook ben ik chauffeur op de rolstoelbus." Hij was ook jarenlang actief voor Amnesty groep Leiderdorp. Verder zette hij zich in voor de CNV belastingservice, waarbij hij leden hielp met hun aangifte.
Mevrouw Neeft stopte met werken in 2009. Daarna was ze een aantal jaar vooral druk met oppassen op de kleinkinderen; ze hebben er zes die allemaal in de Leidse regio wonen.
Samen genieten ze volop van hun hobby's: wandelen, fietsen en bridgen. Ze hebben altijd met het gezin gekampeerd en gaan nog steeds graag op pad met de caravan. "Meestal zwerven we de hele zomer door Duitsland en Frankrijk."
Het gouden huwelijksfeest hebben ze al enige tijd geleden gevierd met een heerlijk weekend naar de Efteling met (schoon)kinderen en kleinkinderen. "En daarna hebben we het de zaterdag voor onze trouwdag hier nog eens dunnetjes overgedaan."
