Gouden paar Logman-van Donselaar kijkt terug op veelbewogen leven
huwelijkjubileum n Ze hebben samen gewoond in Rijswijk, Sao Paulo (Brazilië), Leiden, Los Angeles (VS) en weer in Leiden en zijn acht jaar geleden neergestreken in een fraai penthouse in Leiderdorp. Daar kwam burgemeester Laila Driessen op woensdag 17 oktober langs om Edith en Karel Logman-van Donselaar namens de gemeente te feliciteren met hun vijftigjarige bruiloft. Een gouden paar dat kan terugkijken op een veelbewogen leven samen.
Edith van Donselaar werd in 1946 geboren in Dieren (gemeente Rhenen). Ze was nog een baby toen haar vader, een beroepsmilitair, werd uitgezonden naar het toenmalige Nederlands Indië. In 1949 werd het gezin gerepatrieerd en kwam uiteindelijk terecht in Voorburg.
Karel Logman zag het levenslicht in 1942 in Curaçao, waar zijn vader werkte als ingenieur voor Shell. Hij zat op de middelbare school toen zijn vader werd overgeplaatst naar Nederland en het gezin in Den Haag ging wonen.
Karel en Edith ontmoeten elkaar als gevolg van een bizarre reeks toevalligheden. Edith, toen 17 jaar, zat op de Mulo en werkte al enkele jaren in de vakanties als verpleeghulp in het Westeinde ziekenhuis. Maar in de zomer van 1963 was daar geen plek. Via de vader van een vriendin kreeg ze een heel ander vakantiebaantje: in sigarettenfabriek Laurens. Karel was 20 en zat in het praktijkjaar van de HTS. Hij had drie maanden stage gelopen bij Laurens en was daar officieel al klaar mee voordat Edith bij de fabriek aan de slag ging. Maar omdat hij een aantal ziektedagen moest inhalen bleef hij net drie weken langer en kwam zo zijn toekomstige bruid tegen.
Ze waren meteen stapelgek op elkaar, maar de verkering was geen lang leven beschoren. "Ik kom uit een streng gereformeerd gezin en Karel is niet gelovig. Dus mijn vader bepaalde dat het uit moest zijn", vertelt mevrouw Logman.
Zij ging aan het werk in het TBC sanatorium in Scheveningen, hij studeerde af als ingenieur en ging in militaire dienst waarbij hij werd gelegerd in Breda. Maar ze konden elkaar niet vergeten. Het was mevrouw Logman die actie ondernam. "Na een kleine twee jaar hield ik het niet meer uit en heb naar zijn huis gebeld. Zijn vader vertelde me dat hij dat weekend thuis zou komen." Het stel zag elkaar weer op het station in Den Haag en was vanaf dat moment niet meer te scheiden.
Ze trouwden op 18 oktober 1968 in Breda, waar de ouders van mevrouw Logman heen verhuisd waren. Het was een prachtige bruiloft met alles erop en eraan. Na de echtvereniging in het gemeentehuis ging een stoet van trouwauto's naar Scheveningen waar de receptie werd gehouden in het Europahotel.
Het kersverse echtpaar woonde een paar maanden in bij de ouders van mijnheer Logman tot hun gloednieuwe koopflat in Rijswijk werd opgeleverd. Daar werden hun twee zoons geboren. Mijnheer Logman werkte inmiddels als project engineer bij een Amerikaans bedrijf dat hem uitzond naar Brazilië. En zo kwam het gezin in 1972 met een paar koffers in Sao Paulo aan. Het was geen eenvoudige tijd, zeker niet voor mevrouw Logman. Eerst kwamen ze een te groot en te koud huis terecht, toen in een van vlooien vergeven appartement. Daarna vonden ze een woning die ze meubileerden met tweedehands spullen en 'krijgertjes'.
Na twee jaar kwamen ze terug in Rijswijk, waar de flat nu toch wel wat klein voelde. Ze verhuisden naar een nieuwbouwwoning aan de Klipperwerf in de Leidse Merenwijk. Twee jaar woonden ze daar pas toen de werkgever van mijnheer Logman vroeg of hij naar Los Angeles wilde. Daar had het echtpaar wel oren naar. "Maar dit keer namen we wel onze hele inboedel mee", zegt mevouw Logman.
In 1980 verhuisden ze terug naar Nederland. Het huis aan de Klipperwerf hadden ze aangehouden maar ze woonden er niet lang meer. Een gloednieuw huis aan de Goudkarper, in dezelfde wijk, was aantrekkelijker. Daar bleven ze zo'n 25 jaar. De kinderen gingen naar de Prins Willem-Alexanderschool in Leiderdorp en mevrouw Logman volgde een opleiding tot schoonheidsspecialiste in Den Haag. Toen ze haar diploma had, startte ze een schoonheidssalon aan huis. Haar bedrijf was de reden dat ze niet meeging toen haar echtgenoot nog een keer uitgezonden werd, dit keer voor een jaar naar Johannesburg (Zuid-Afrika). Mijnheer Logman ging met de VUT toen hij 64 was. Zijn echtgenote werkte toen nog een paar jaar door in haar salon, die ze in totaal 25 jaar gehad heeft.
De laatste verhuizing was in 2011, naar het penthouse bovenop de Ommedijk. Precies wat ze zochten, nu de grote tuin aan de Goudkarper ze wat teveel werd. "We hebben het gebouw steen voor steen zien bouwen", zegt mijnheer Logman, die meteen voorzitter van de Vereniging van Eigenaren werd. Ze zijn verhuisd in 2010 en hebben er geen seconde spijt van gehad. Ruimte genoeg als de kleinkinderen – ze hebben er vijf – op bezoek komen en alle gemakken in de buurt.
Hun gouden huwelijksfeest hebben ze tweemaal gevierd. Eerst op 4 oktober in Spanje, waar ze sinds 1999 een huis en inmiddels een grote vriendengroep hebben in een dorp iets onder Alicante. En daarna op 20 oktober in restaurant De Dijk bij De Ommedijk, waar familie en vrienden genoten van een heerlijk Spaans tapas buffet.
