Platina voor Jan en Toos Gordijn
huwelijkjubileum n Een platina huwelijk, het is slechts weinig echtparen gegeven. Jan (93) en Toos (90) Gordijn-Hoffmann bereikten die mijlpaal afgelopen maandag, 24 september. Het werd een feestelijke dag met bezoek van kinderen en kleinkinderen én van burgemeester Laila Driessen. Toch zien ze de 24e september 1948 niet als hun échte trouwdag, vertelt mevrouw Gordijn. "Dat is voor ons 20 oktober 1949, de dag van ons kerkelijk huwelijk."
Ze trouwden zeventig jaar geleden voor de wet om zich te kunnen inschrijven voor een woning. Dat moest tijdig gebeuren, want de woningnood was groot in die na-oorlogse tijd. Ze hadden toen al drie jaar verkering. "We hebben elkaar leren kennen op het zilveren huwelijksfeest van een oom en tante van mij", vertelt mevrouw Gordijn. "Ik was er omdat alle oudste kinderen van de familie waren uitgenodigd en mijn man was een vriend van de zoon van het bruidspaar." Ze vonden elkaar meteen leuk en het leidde tot meer ontmoetingen en een verloving. "Ze was mijn Toos en dat is altijd zo gebleven", zegt mijnheer Gordijn met een liefdevolle blik op zijn echtgenote.
Mevrouw Gordijn, toen nog Toos Hoffmann, woonde in Oegstgeest en volgde een opleiding tot kostuumnaaister op de Vakschool. Mijnheer Gordijn, een geboren en getogen Leidenaar, werkte op een kantoor in de Breestraat. Toen er zicht kwam op woonruimte, was het tijd voor het kerkelijk huwelijk. Dat werd voltrokken in de Willibrordkerk in Oegstgeest, waarna een feest volgde in het Katholiek Militair Tehuis midden in Leiden. Mevrouw Gordijn droeg een prachtige witte trouwjurk die ze zelf had gemaakt.
Hun eerste woning was niet meer dan een kamer in het huis van een oudere dame in de Leidse Spieghelstraat. "Zij was bang om alleen te zijn en dolblij met ons." Toen de dame na ruim een jaar overleed, moest het jonge paar verhuizen. "We kregen een klein benedenhuisje in de Mauritsstraat. Dat had één slaapkamer maar wel een alkoof. Onze oudste drie kinderen zijn daar geboren – twee sliepen in de alkoof, de baby bij ons - maar toen in 1957 de vierde op komst was, moesten we echt iets groters hebben." Dat werd een woning aan de Dr. de Bruijnestraat in Leiderdorp, waar ze gewoond hebben tot 2000. Er werden nog vier kinderen geboren zodat het gezin uiteindelijk vier dochters en drie zonen telde.
Het was een razend druk leven. Mijnheer Gordijn was inmiddels van baan gewisseld en werkte als hoofdadministrateur op het Adelbert College. Zijn echtgenote had haar handen vol met het grote gezin. Als ze er de tijd voor kon vinden, werkte ze thuis als kostuumnaaister. En ze maakte natuurlijk heel veel kleding voor alle gezinsleden, zelfs de trouwjurk van haar oudste dochter kwam uit haar handen.
In de zomervakantie huurden ze een huisje op een mooie plek in Nederland. Ze reisden gewoon met z'n negenen in één auto, waarbij de kinderen bij elkaar op schoot zaten. Later gingen de oudsten met de trein.
Mijnheer Gordijn ging met pensioen toen hij 62 was. Eindelijk kwam er voor de echtelieden wat meer tijd voor hobby's. Mevrouw Gordijn mocht en mag graag kruiswoordraadsels maken, mijnheer Gordijn heeft de stamboom van zijn familie uitgeplozen. Achttien jaar geleden, toen huis en tuin aan de Dr de Bruijnestraat te groot werden, zijn ze verhuisd naar een fraai gloednieuw appartement aan de Oude Rijn waar ze nog altijd met veel plezier wonen.
Na al die jaren zijn ze nog steeds heel gelukkig met elkaar. "Als we dan nog gezond genoeg zijn, komt er volgend jaar, als we écht 70 jaar getrouwd zijn, zeker een groot feest", kondigt de platina bruid alvast aan.
