Felicitaties voor gouden paar
n Trotse kinderen: 'Ze hebben het heel goed gedaan'
huwelijksjubileum n Op 9 juni 1968 gaven Padma Badloe en Ramdew Jawalapersad elkaar het jawoord in Nickery (Suriname). Vorige week woensdag kwam burgemeester Laila Driessen het gouden paar feliciteren in hun Leiderdorpse woning, waar ze alweer 36 jaar geleden neerstreken.
Padma Badloe en Ramdew Jawalapersad zagen elkaar voor het eerst in 1967 in de Surinaamse stad Wageningen, waar hij werkte in een winkel en zij naar school ging. Zij was toen 15 jaar, hij 18. "Ik vond hem leuk, maar verder hadden we geen contact", vertelt de gouden bruid. Begin 1968 kruisten hun wegen elkaar opnieuw. Ramdew Jawalapersad was toen zo onder de indruk van haar, dat hij naar zijn oom toe stapte met de mededeling dat hij de vrouw gezien had met wie hij wilde trouwen. Zoals gebruikelijk was in de Hindoestaanse gemeenschap waar beiden toe behoren, regelde de oom vervolgens het huwelijk.
Dat vond niet plaats in Wageningen, maar aan de overkant van de rivier, bij het huis van de ouders van de bruid. Op het erf was een grote feesttent opgezet, met daarin een speciale huwelijkstent. Het feest duurde twee dagen, waarvan de eerste alleen voor de bruid, haar familie en vrienden was. De tweede dag voegden de familie en vrienden van de bruidegom zich daarbij. Helaas zijn er geen goede foto's van het huwelijk. "De fotograaf heeft die helemaal verpest." Wel is op een van de trouwfoto's te zien dat de bruid was gekleed in een prachtige witte sari. Ze had ook een heel bijzonder bruidsboeket, herinnert mevrouw Jawalapersad zich. "Dat was gemaakt door mijn tante: hartvormig, met witte bloemen en een zijden strik."
Na de trouwerij woonde het jonge paar twee jaar bij de ouders van mijnheer Jawalapersad, daarna lieten ze zelf een huis bouwen. In 1974, ze hadden inmiddels een zoon en een dochter, besloten ze naar Nederland te emigreren. "Veel van onze familie en vrienden woonden in Nederland, en ik wilde graag verder studeren", legt mijnheer Jawalapersad uit. Hun eerste woonplaats in het nieuwe land werd Leiderdorp, waar ze een maand bij een zus van mijnheer Jawalapersad aan de Iepenschans woonden. Daarna konden ze een zolderverdieping huren in Voorschoten en vervolgens vonden ze een huis in Leiden. Mijnheer Jawalapersad werkte bij een accountantsbureau en studeerde daarnaast. Later stapte hij over naar de afdeling financiën van de gemeente Leiden. Een volgende carrière stap bracht hem weer naar een accountantskantoor waar hij bleef tot aan zijn pensioen. Zijn echtgenote werkte via een uitzendbureau op een gordijnenatelier in Leiden tot hun derde kind, een zoon, geboren werd.
In 1982 verhuisden ze naar de toen gloednieuwe Harry Mulischstraat in Leiderdorp waar ze nog steeds met veel plezier wonen.
Tegenwoordig doen ze om gezondheidsredenen wat rustiger aan, maar het echtpaar heeft altijd veel gereisd. Door Zuid-Europa maar ook naar onder meer Australië, Nieuw-Zeeland, India, Zuid-Afrika en Fiji.
Hun huwelijksfeest hebben ze thuis gevierd, met familie, kinderen en de drie kleinkinderen.
Hun kinderen zijn razend trots op hun ouders. "Ze hebben het heel goed gedaan; nadat ze uit Suriname naar Nederland kwamen hebben ze alles opnieuw opgebouwd en ze hebben altijd lief en leed gedeeld."
