Geen geraniums maar vlijtige liesjes voor diamanten paar Vink
huwelijksjubileum n Met Open Monumentendag zijn ze terug geweest op de plek waar ze elkaar in 1955 voor het eerst zagen: het voormalige Rijksherbarium aan de Nonnensteeg in Leiden. Het was gerenoveerd en totaal onherkenbaar, vertellen Menny en Wim Vink. Maar de herinnering blijft aan de kamer waar hij neergepoot werd als student en zij werkte als secretaresse. "We zaten zo dicht bij elkaar dat het eigenlijk onvermijdelijk was dat we verkering kregen", lacht mijnheer Vink.
Menny van Leeuwen is in 1936 geboren in Enkhuizen maar opgegroeid in Katwijk. Wim Vink zag in 1931 het levenslicht in Schiedam. Hij kwam naar Leiden om biologie te studeren. Zestig jaar geleden, op 19 februari 1958, gaven ze elkaar in Katwijk het ja-woord. Hij vervulde toen zijn dienstplicht in de buurt van Voorburg, en ze konden daar woonruimte krijgen. "Maar daarvoor moesten we in die tijd natuurlijk wel getrouwd zijn", verklaart mevrouw Vink. Toen mijnheer Vink afzwaaide, vertrok het paar voor een periode van drie jaar naar Nieuw Guinea, waar hij chef van de sectie bosbotanie werd. "Dat we daarheen zouden gaan, wisten we al een tijd; toen ik 'ja' zei op mijn trouwdag, zei ik ook 'ja' tegen Nieuw Guinea", vertelt mevrouw Vink.
Ze kijken er allebei op terug als een fantastische tijd. Mijnheer Vink genoot van zijn werk waarbij hij verantwoordelijk was voor inventarisatie van het bos met als doel het op duurzame wijze te exploiteren. Zijn echtgenote deed veel vrijwilligerswerk voor de Evangelisch Christelijke Kerk, waarin alle protestantse stromingen verenigd waren.
De terugkeer naar Nederland viel niet mee. "Dat was net in de ijskoude winter van 1962-1963, een hele overgang." Mijnheer Vink werd wetenschappelijk medewerker op het herbarium, waar hij later ook promoveerde. Mevrouw Vink vond werk als secretaresse bij de gemeente Voorschoten en stapte later over naar het AZL (nu LUMC).
Een huis vinden was nog niet zo makkelijk, dus woonden ze eerst een jaar in bij de ouders van mevrouw Vink in Katwijk. Daarna konden ze een nieuwbouwwoning kopen in Leiden Zuid-West. Na een jaar of tien waren ze toe aan iets ruimers en dat vonden ze in Leiderdorp, waar toen gebouwd werd aan de Grotiuslaan. Ze wonen er nog altijd met heel veel plezier.
Mevrouw Vink is gestopt met werken toen ze 53 was. "Na een reorganisatie had ik het niet meer naar mijn zin en ik kon een mooie vertrekregeling krijgen. Het eerste jaar daarna heb ik ongelooflijk van mijn vrijheid genoten. Daarna ben ik van alles gaan doen, heb het hele huis geschilderd en ben vele creatieve cursussen gaan volgen. Ik geniet er nog steeds van om mijn eigen kleding te naaien, kaarten te maken en uitgebreid te koken en bakken."
Mijnheer Vink ging officieel met pensioen toen hij 60 was maar is tot vier jaar geleden gewoon blijven doorwerken. Daarnaast had en heeft ook hij allerlei hobby's. Zo is hij een enthousiast amateurgenealoog en is hij druk bezig met het schrijven van een boek over de historie van postkantoren in Nieuw Guinea.
Eigenlijk heeft het diamanten paar het razend druk. "Wij zijn niet achter de geraniums terecht gekomen maar achter de vlijtige liesjes", lacht mevrouw Vink.
