Ruigekade
Ik houd van natuurbeleving, hardlopen, wandelen en fietsen. Tot een jaar geleden deed ik dat allemaal op de Ruigekade, toen een gecombineerd voet- en fietspad van zo'n 2,5 km lengte op een dijkje ten zuidoosten van de bebouwde kom van Leiderdorp.
Ik ben daar al hardlopend een familie wezels met spelende jongen tegengekomen. Ik ging stilstaan en was helemaal verrukt toen de jongen ook mij als speelobject gingen zien.
Al fietsend kwam ik daar mooie plantensoorten tegen. Natuurlijk stopte ik om ze beter te bekijken en van ze te genieten. Ik deed met de fiets vaak langer over die 2,5 km dan lopend over een saaiere weg.
Ik heb er één voorjaar veel gelopen met in de rolstoel mijn vrouw met een gebroken enkel, allebei het als een geluk bij een ongeluk ervarend dat we nog meer konden genieten van het koor van groene kikkers, weidevogels, eenden die nestelden in een knotwilg, de oude essenstoven die weer uitliepen en de rust in de polders direct naast de Ruigekade. We vergaten gewoon het geluid van de nabije A4.
Altijd iets moois en boeiends
Sinds een jaartje is de Ruigekade een voetpad. Vlak ernaast ligt het Gravenpad, een fietspad. Op de strook land van het Gravenpad zijn natuurvriendelijke oevers en plasdraslanden aangelegd. Het effect op de vogels was al voor de opening zichtbaar: grote zwermen wulpen en grutto's in de plasdraslanden die daar ook overnachtten. Een schitterend gezicht en geluid (van de wulpen), speciaal bij zonsondergang. Ik kan me nu vooraf nog meer verheugen op een bezoekje – te voet – aan de Ruigekade, of – op de fiets – aan het Gravenpad. Ik weet dat ik altijd iets moois en boeiends te zien zal krijgen.
Onlangs ging ik weer hardlopen op de Ruigekade. Na een kilometer zag ik zwermen vogels paniekerig opvliegen van enkele weilanden verderop in de Achthovenerpolder. Kan gebeuren, mogelijk was een roofvogel in de buurt. Voor vogels is rust in de broedtijd en de winter heel belangrijk, ze hebben dan toch al moeite om aan genoeg voedsel te komen. Extra energieverbruik kunnen ze missen als kiespijn en kan uiteindelijk zelfs dodelijk zijn. Maar natuur is natuur.
Verwonderd zag ik opeens een hond uit die weilanden aankomen. De hond had minstens drie sloten overgestoken om bij die vogels te komen. Toen zag ik een vrouw op het Gravenpad staan roepen naar die hond. Ik hoorde vaag: "schatje kom", "liefje, je kan het wel". Die vrouw had dus met een niet aangelijnde hond die ze niet onder controle had op een fietspad gelopen, met een vrijliggend voetpad vlakbij.
Dit was niet de 'natuurbeleving' die ik wenste. Ik vond die vrouw geen schatje noch een liefje.
Ik ben zeker niet volmaakt, weet dat het niet de bedoeling is goede voornemens voor 2018 voor een ander te maken, maar heb er toch één in gedachten. Begrijpelijk?
Ik wens iedereen een heel goed 2018 vol natuurbeleving in Leiderdorp!
Ton Gordijn