Ook in de winter zijn bomen mooi
De natuur is stil in december. Zij lijkt zich schrap te zetten voor wat gaat komen. Wordt het koud? Of wit? Blijft het regenen of wordt het te vroeg lente? Eén ding is zeker: de bomen zijn er klaar voor. Ze hebben hun bladgroen veilig weggeborgen in stam en takken. Hier en daar is nog wat kleur te zien maar het meeste blad is gevallen.
Als het kil en grauw is blijven meesten van ons blijven liever binnen. Sommigen hebben serieus last van hun stemming met dit weer. Wat fijn voor die mensen dat kerstmis in de winter valt. We maken het warm en gezellig met lichtjes en kaarsen. We brengen met de kerstboom groen in huis. Onderzoek heeft uitgewezen dat kijken naar groen onze stemming verbetert.
Maar juist wie zich zo voelt, zou ik willen uitnodigingen om naar buiten te gaan. Want het is mogelijk ondanks het grauw en grijs toch te genieten. Even afleiding zoeken door je aandacht te richten op de natuur. Goede kleding is een voorwaarde, niemand kan genieten met een koud hoofd, natte voeten of een rillend lijf.
Tegenover mijn huis staat een grote struik met groene, glimmende bladeren, waarvan het merendeel gemene stekels heeft, en knalgele bessen. Deze worden door de vogels niet erg gewaardeerd, dus ik kan er de hele winter van genieten. U hebt het vast al door: ik heb het over een hulst, die veel vaker rode bessen heeft, maar die van 'mij ' zijn geel.
Vlak daarnaast staat een struik met een bijzondere kleurencombinatie: paarsrood met oranje! Het knaloranje besje wordt liefdevol ingepakt door een paarsrode muts, de kardinaalsmuts. Wie hem ziet begrijpt meteen waarom hij deze naam gedraagt. Er bestaat een opvatting dat de natuur deze felle kleuren gebruikt om te waarschuwen voor gevaar. Want ook de bessen van de kardinaalsmuts zijn giftig voor mensen. De vogels vinden ze wél lekker. De truc is dat de stevige beswand voorkomt dat het gif uit het zaadje in de maag van de vogel komt en zonder schade te doen wordt uitgepoept.
Wat is er nog meer te zien? De bomen! Ik durf u te vertellen dat ik mij verlies in kale bomen. Hun bouw, lengte, structuur, stam en takken zijn zo mooi. Kijk eens goed naar hun silhouetten, ze tonen zich van hun beste kant tegen zo'n grijze, grauwe lucht.
Ik maak er een sport van om aan de hand van het silhouet de boom te herkennen. Elke boom heeft zijn eigen 'handschrift', zijn eigen onvervreemdbare vorm. Tenzij de mens met zijn zaag in de weer is geweest. Bij twijfel zoek ik rondom de boom naar blad; liggen er veel van dezelfde soort, dan mag je er op vertrouwen dat die bij de boom horen. Zo kom je een stap verder.
Hierbij een plaatje met acht bomen die in Leiderdorp voorkomen: boven v.l.n.r. esdoorn, zwarte els, acacia en tamme kastanje; onder v.l.n.r. zomereik, Italiaanse populier, beuk en witte paardenkastanje. Ga eens op speurtocht en kijk of u de verschillen ziet en de bomen zo uit elkaar kunt houden. Het is weliswaar dan grijs en grauw maar toch een gelukkig moment.
Door: Maddy van Holland