Partneralimentatie
Partneralimentatie is een financiële bijdrage in het levensonderhoud van de ex-partner door de andere ex-partner. Als je gehuwd bent geweest of een geregistreerd partnerschap hebt gehad, kan het zijn dat degene die geen dan wel minder inkomen heeft recht heeft op partneralimentatie van de ex-partner. Dat betekent nog niet dat je daadwerkelijk partneralimentatie krijgt (of moet betalen). Dit is afhankelijk van vele factoren.
Als eerste moet diegene die aanspraak wil maken op partneralimentatie 'behoefte' hebben aan een bijdrage in het levensonderhoud. De tendens in de rechtspraak maar ook de discussie in de politiek neigt er steeds meer naar dat verwacht wordt dat degene die aanspraak maakt op partneralimentatie voor zover mogelijk in zijn of haar eigen levensonderhoud probeert te voorzien. Dit heeft alles te maken met de veranderde maatschappij waarbij we vaak te maken hebben met tweeverdieners. Het recht op partneralimentatie kwam in de wet terecht toen het rolpatroon was dat de man werkte en de vrouw zorgde voor het huishouden en de kinderen. Als partijen dan uit elkaar gingen, stond de vrouw letterlijk met lege handen.
Als de behoefte is aangetoond, zal gekeken worden of degene die partneralimentatie moet betalen dit wel kan betalen en zo ja, hoeveel. Dit is afhankelijk van de inkomsten en uitgaven, oftewel de draagkracht. Hier ligt een hele berekening aan ten grondslag.
In uitzonderlijke gevallen kan kwetsend en grievend gedrag van degene die partneralimentatie ontvangt naar degene die partneralimentatie betaalt leiden tot beëindiging dan wel matiging van betaling van partneralimentatie. De rechter oordeelt hier terughoudend in, van geval tot geval. In een zaak waarbij de vrouw vier processen verbaal van aangiften inzake het wangedrag van de man, een opgelegd huisverbod, sms-jes, e-mails en een grievende brief van haar ex-man aan haar werkgever overgelegde, heeft de rechtbank toch geoordeeld om de partneralimentatie aan de man NIET stop te zetten. De rechter hield hierbij rekening met het feit dat de gedragingen van de man in de periode van de scheiding plaatsvonden, de man tijdens het huwelijk ook al emotionele en psychische klachten had en arbeidsongeschikt was en is. Ondanks dat de gedragingen ongetwijfeld kwetsend zijn geweest voor de vrouw vond de rechtbank het onvoldoende ernstig om de partneralimentatie stop te zetten. Met een scheiding gaan immers emoties gepaard waardoor niet ieder wangedrag of grievend gedrag leidt tot een zover strekkend gevolg als stopzetten van partneralimentatie zo oordeelde de rechtbank. Daarbij woog mee dat deze stopzetting onherroepelijk zou zijn aangezien eenmaal beëindigde partneralimentatie niet meer opnieuw kan bestaan.
In de politiek wilt men graag de berekening van partneralimentatie versimpelen door met bepaalde standaardbedragen te rekenen. Dit is naar mijn mening een ondoenlijke zaak aangezien elke zaak uniek is en maatwerk geboden is. De beoordeling en berekening van partneralimentatie vraagt deskundigheid van professionals.