De hond uit de boom kijken
Altijd lastig. U bent aanwezig, zeg op een feestje of receptie. Een nieuwe gast komt binnen. En voordat u het weet, omarmt deze gast u stevig en hebt u één, twee, drie natte zoenen te pakken. Klets, klats, kladder!
Vaak een ongemakkelijke en onaangename situatie, hoe vriendelijk en positief de begroeting ook is bedoeld.
Met honden is het soms niet anders. Stel, u hebt een hond en laat deze uit. U loopt op straat en iemand komt u tegemoet. Geen goede bekende of zo, nee, gewoon zo maar een voetganger, een vreemde. Maar ja, uw trouwe viervoeter heeft een vrolijke bui, is enthousiast en heeft meer dan voldoende energie. Dus bij het voorbijgaan springt hij, hopla, pardoes tegen die voetganger op. Om vriendelijk te groeten, zonder boze bijbedoelingen. Maar die voetganger, die is daar misschien niet van gediend. Die vindt dat onprettig, voelt zich ongemakkelijk, wie weet een beetje angstig zelfs.
Dat is jammer. Niemand heeft iets kwaads in de zin en toch ontstaat een minder aangename situatie. Misschien ligt hier een taak voor de hondenbezitter. Die kent zijn of haar hond het beste. Die weet het best hoe Luna, Max of Diesel - jarenlang de meest populaire hondennamen - zal reageren. Hoe groot de kans is dat tegen de vreemde voetganger wordt opgesprongen. Terwijl die daar niet op bedacht is en niet op staat te wachten.
In het menselijk verkeer is gepaste afstand vaak wel zo aangenaam. Dat geldt niet minder voor ontmoetingen tussen hond en mens. Hou daar rekening mee bij het uitlaten van de hond. Kijk altijd even de hond uit de boom. Want klets-klats-kladder, daar zit niemand op te wachten…
