Wandelen tijdens Jasserie
mantelzorgers n Wandelen is voor veel mensen een eenvoudige manier om te ontspannen en tegelijkertijd gesprekken te voeren. De Leiderdorpse Jasserie gaat donderdagochtend 23 juni aan de wandel onder leiding van Will van Gessel, die veel interessante verhalen en leuke weetjes over het oude dorp kent. Om 09.30 uur wordt gestart met koffie of thee en een kijkje in het SPAR-museum aan de Hoofdstraat 164-166.
De werkgroep Mantelzorg Leiderdorp organiseert zes keer per jaar de Jasserie voor mantelzorgers uit Leiderdorp. Tijdens de Jasserie ontmoeten mantelzorgers elkaar in een ontspannen, informele sfeer en wisselen ervaringen uit, vaak aan de hand van een thema.
Leiderdorpse mantelzorgers en mantelzorgers die voor iemand in Leiderdorp zorgen zijn van harte welkom op donderdag 23 juni bij het SPAR-museum, Hoofdstraat 164-166 in Leiderdorp. Om 9.30 uur staat de koffie klaar. Deelname is gratis en van tevoren aanmelden is niet noodzakelijk. Informatie bij Eva, telefoon (071) 516 14 45 (9.00 – 16.00 uur) of Pluspunt, telefoon (071) 541 35 36 (9.00 – 12.00 uur).
ONDERTUSSEN IN DE NOODOPVANG...
Sinds begin april worden in de voormalige schoolgebouwen van het ROC aan de Leidsedreef in Leiderdorp rond de driehonderd asielzoekers opgevangen. Zij wachten daar tot er een plek vrij komt in een van de procesopvanglocaties, waar beoordeeld wordt of hun asielaanvraag een kans maakt. Wie zijn die mensen die de noodopvang bevolken en hoe vullen zij hun dagen? Om de week geven we via deze rubriek een kijkje in het 'leven in de wacht'.
In deze aflevering vertellen bewoners Mamoun en Adam over het Hoop Theater dat ze hebben opgericht en over hun eerste voorstelling: 'A homeland's story'.
'Wij willen jullie ons verhaal vertellen'
Gewoon maar zitten wachten op de dingen die gaan komen is niets voor hem. Daarom nam Mamoun uit Syrië na aankomst in Leiderdorp het initiatief om met een aantal medebewoners van de noodopvang een theatergroep op te richten: het Hoop Theater.
De groep bestaat uit zes mannen en drie kinderen, Syriërs, Palestijnen en Koerden, van wie niemand echt ervaring had met theater. Ook Mamoun niet, die in Syrië zijn brood verdiende als mode ontwerper. "Op de middelbare school zat ik in een dansgroep, maar dat is het wel", vertelt hij. Maar aan creativiteit hebben hij en zijn medespelers geen gebrek. Al improviserend, oefenend op hun kamers in de noodopvang en soms buiten, hebben ze voorstelling 'A homeland's story' gemaakt over hun geschiedenis. "Zonder woorden, met lichaamstaal, dans, muziek en filmfragmenten. Zo voorkom je de taalbarrière", licht Mamoun toe. "Wat ik wilde, was laten zien hoe het leven was in mijn land voor de oorlog en hoe het veranderde toen de terroristen kwamen en alles verwoestten. Hoe mensen niet meer konden leven in hun dorpen en steden en moesten vluchten. De kinderen symboliseren de toekomst, de hoop op een beter leven."
Tot aan de eerste opvoering, op 27 mei in Godcenter Leiden aan de Lammenschansweg, hadden ze alleen nog maar geoefend met muziek die ze met hun mobieltjes downloaden van internet en ook via de telefoon afspeelden. Ze waren knap zenuwachtig toen ze op het podium stonden, vertelt Adam, een 28-jarige ICT-student uit Palestina en een van de groepsleden. "Het ging wel OK maar niet geweldig", zegt hij eerlijk. Ondanks dat trok hun initiatief de aandacht. Ze kregen hulp uit allerlei hoeken en de beschikking over goede apparatuur, wat ze de gelegenheid gaf de voorstelling te verbeteren, uit te breiden en aan te vullen met videofragmenten. En dat maakte een heel verschil. "De tweede voorstelling, op 4 juni in het WensTheater, was geweldig. De zaal zat vol met vooral Nederlandse bezoekers en ook de burgemeester van Leiderdorp was erbij. En nu hebben we al zeven aanbiedingen om op andere plekken te komen spelen. We gaan binnenkort ook bij Theater Toverlei (de Leiderdorpse toneelvereniging, red.) kijken, misschien kunnen we iets samen doen."
De enige woorden die in de voorstelling gebruikt worden, zijn in het Nederlands; aan het eind stellen alle spelers zich voor en vertellen wat hun beroep is, of wat ze willen worden. Dat Nederlands wordt overigens al snel beter, vorige week zijn ze gestart met taallessen. "Valt best mee", vindt Adam, die ook uitstekend Engels spreekt. "Alleen sommige klanken als de ui, die zijn wel lastig."
De leden van het Hoop Theater hebben geen idee hoe lang ze bij elkaar zullen blijven; het kan ieder moment gebeuren dat enkelen van hen doorgaan naar een procesopvanglocatie, waar hun asielaanvraag beoordeeld wordt.
"Maar al worden we morgen uit elkaar gehaald, we hebben dit in ieder geval gedaan; ons verhaal verteld, onze voetafdruk achtergelaten", zegt Mamoun.