Afbeelding
Foto:

Hazes

Column Beppen bij een bakkie

Toen ik vanmorgen opstond speelde Ja, een reisje langs de Rijn door mijn hoofd. Dat bleef uren zo doorgaan. Eerst besteedde ik daar weinig aandacht aan, maar op een gegeven moment begon het mij danig te vervelen. 

Heb jij dat ook weleens dat een melodietje maar in je hoofd blijft zitten en het er maar niet uit wil gaan? Dat is een vorm van dwang, las ik laatst. Een dwangmelodie dus. Daar begreep ik niets van. ‘Dat noemen ze een oorwurm,’ vertelde iemand anders weer aan wie ik dit probleem had verteld. Oorwurm? Dat vind ik wel erg vervelend klinken. Een reisje langs de Rijn is niet te versmaden. 

Het verschijnsel bleef aan mij knagen. Er zijn dagen dat ik op de klanken van de Stadionmars door het dorp loop. Niet kuierend, nee stevig de pas erin, en aansluitend Esmeralda van De Lenco’s fluit. Nou gaat dat fluiten mij niet meer eenvoudig af, doordat ik een paar hoektanden mis. Maar wat zou dat? Niemand hoort mij. 

Met het naderen van 4 en 5 mei komen er andere liedjes bovendrijven. Wanneer ik bij mijn nichtje Thérèse op bezoek ben, gaat het als vanzelf: Trees heeft een Canadees. Zij vindt dat prima. Bij Als op het Leidseplein de lichtjes weer eens branden gaan, dat gaat over het einde van de oorlog, krijg ik altijd een brok in mijn keel. Dan prevel ik alleen de tekst.  Ik moest glimlachen toen ik hoorde dat Koningin Wilhelmina in 1943 vanuit Londen had opgeroepen: ‘Die Moffen op hun bek te slaan.’ Dit zijn niet haar letterlijke woorden maar daar kwam het wel op neer. Meteen daarna zong ik zachtjes: Zit niet bij de pakken neer van Jetje van Radio Oranje. Dan weet je het wel, dat bleef ook maar door mijn hersenpan spoken. 

De buurvrouw kwam ik later tegen. Ze neuriede De Vlieger dat tranentrekkende liedje van André Hazes. ‘Dat speelt al de hele dag door mijn hoofd,’ vertelde ze. ‘Niet erg, hoor, ik vind het prachtig.’ Toen zei ze dat ze alle liedjes van Hazes kende, zijn hele repertoire. ‘Het een is nog mooier dan het ander.’ Niks Borsato, Froger, Danny, Joling of Jan Smit: ‘Hazes is mijn basis’. Met De Vlieger voor de tigste keer vandaag zachtjes zingend ging ze boodschappen doen. 

Uit de krant