Kijkgenot? Nou, nee!
Algemeen Beppen bij een bakkie‘Het zit op de bank en het zapt’, ken je dat boekje van Yvonne Kroonenberg? Alleraardigst en messcherp.
Die ‘het’ is een man die voortdurend met de afstandsbediening in de hand van het ene televisiekanaal naar het andere zapt. Een nerveus type, met een spanningsboog van maximaal tien seconden. Zijn omgeving wordt er gek van.
Ik wil niet zeggen dat ik al tot dat legioen behoor, maar ik moet wel oppassen. Ik beperk mij tot Nederland 1, 2, 30 (TVWest), 40 (Unity), 46 (Sleutelstad). Ik pak de teletekst mee, waar die nog wordt aangeboden.
Nu is uit onderzoek bekend dat nieuws dichtbij het meest aanspreekt. Honderden doden in Nigeria (tjonge, tjonge), treinbotsing in Albanië, talrijke gewonden (tjeempie), Nederlandse vrijwilliger gesneuveld in Oekraïne (allemachtig), auto op diesel mag stad niet meer in (hemeltjelief). Het doet ons allemaal weinig. De straat opengebroken? De buurvrouw naar het ziekenhuis? Baby geboren? Het zijn gesprekken van de dag. Met vragen als: Wie haalt de kinderen van school? Wie doet de boodschappen? Wie kookt er?
Nieuws-van-naast-de-deur houdt ons het meeste bezig. Leiderdorps nieuws zou maximaal via de lokale omroep in de huiskamer gebracht moeten worden. Gebeurt dat? Een 4+-je, voor de moeite.
Is televisie nog boeiend? Wordt er aardig amusement geboden? Wat dat betreft is ‘nee’ het enige antwoord. ‘Volwassenen’ spelen met Lego en treintjes, zetten Dominostenen op, blazen ballonnen op en bakken er op los.
Er wordt gedacht dat de kijkers alles slikken, half getikt zijn. Een onderschatting die pijn doet. Gelukkig worden er ook documentaires gemaakt en uitgezonden die alleszins de moeite waard zijn, waar je iets van opsteekt. Ze worden te vaak op een laat uur uitgezonden, waardoor je ze moet opnemen om later terug te kijken. Onderhoudende showprogramma’s met optredens van échte artiesten zijn er niet meer. Toneelstukken op een vaste avond? Men lijkt het te zijn vergeten. De spoeling is dun geworden. Wie weet worden we binnenkort verrast met programma’s als: Koken zonder pannen, naaien zonder garen, onderwater klaverjassen. Het zou mij niet verbazen.
Dus roep ik op een goed boek te lezen, mooie muziek op te zetten of, dat vind ik helemaal aan te raden: de buren te vragen een bakkie te komen doen.
