De slobkousbij

In de Heemtuin vliegt een bijtje met een mooie naam en levenswijze: de gewone slobkousbij. Deze wilde bij heeft een complexe levenswijze en is sterk afhankelijk van één plantensoort: de grote wederik. Als je ergens de grote wederik ziet groeien, is de kans groot dat je er ook slobkousbijen ziet.

Grote wederik produceert geen nectar, maar alleen stuifmeel en een soort olie. De vrouwelijke slobkousbij verzamelt het stuifmeel, en vermengt dit met de olie die onderin de bloemen te vinden is. Dit mengsel wordt vervolgens aan behaarde achterpootjes bevestigd, de zogenoemde slobkousen. De bij transporteert het goedje aan de kousjes naar een ondergronds nest, waar ze er stuifmeelbroodjes van maakt. Als de stuifmeelbroodjes groot genoeg zijn legt ze er een eitje op, en gaat ze weer snel aan de slag met het maken van een nieuw broodje. Het nest van de slobkousbij bevat vaak meerdere kamers, elk met een eigen broodje.

Als de larve uitkomt, voedt deze zich met het stuifmeel, spint zich in en verpopt pas in het volgende voorjaar. Pas rond de langste dag vliegt de volgende generatie slobkousbijen weer uit.

De slobkousbij komt algemeen voor in Nederland, maar kan door verkeerd maaibeheer plotseling verdwenen zijn. Want waar de grotere wederik afgemaaid wordt, zullen slobkousbijen geen nest meer maken omdat hun voedselbron dan ontbreekt.

De Leiderdorpse heemtuin is een halve eeuw geleden aangelegd als onderdeel van park De Houtkamp. Het is zonder twijfel één van de mooiste heemtuinen in het land, met een breed scala aan landschapstypen, ieder met zijn eigen plantensoorten. Een wandeling door de heemtuin is voor iedereen een aanrader, maar hoe meer je weet over alles wat er groeit en bloeit, hoe leuker het wordt. Daarom belicht heemtuinbeheerder Jasper Klapwijk in deze rubriek steeds een ander pareltje van de heemtuin.