Links: Liselotte Rambonnet en Ghislaine Holswilder stappen uit de dierenambulance met een gewonde jonge merel.
Links: Liselotte Rambonnet en Ghislaine Holswilder stappen uit de dierenambulance met een gewonde jonge merel. Foto: Margareth Hillebrandt

Dierenambulance & Vogelasiel Regio Leiden blij met bevlogen vrijwilligers

Algemeen Interview

In 2021 stond de teller op 4.966 ritten met de dierenambulances en 3.799 opgenomen ‘wilde’ dieren, voor het overgrote deel vogels. Die cijfers geven al aan dat het eigenlijk altijd wel druk is bij de Dierenambulance & Vogelasiel Regio Leiden, gevestigd aan de Draadbaan 14 in Leiderdorp. 

Door: Margareth Hillebrandt

De organisatie heeft drie betaalde coördinatoren maar drijft verder op meer dan honderd bevlogen vrijwilligers. Zij bemensen de centrale waar de meldingen van dieren in nood binnenkomen, gaan op pad met de dierenambulances, houden het materieel tiptop in orde en verzorgen de vogels. Eén ding hebben ze gemeen: ze zijn gek op dieren. 

Bij het Vogelasiel komt de ambulance net aanrijden. Liselotte Rambonnet en Ghislaine Holswilder stappen uit. In een kooitje zit een jonge merel die uit het nest is gevallen en door een kat te pakken is genomen. Bernard Nederveen neemt de merel in ontvangst. Gelukkig valt de schade mee. Een klein gaatje in de rug - dat makkelijk gehecht kan worden - is het aandenken aan de viervoeter. Verzorging, liefde, aandacht en rust helpen de merel weer op de been, of liever gezegd in de lucht.

Liselotte is ambulancechauffeur en sinds vijf jaar verbonden aan de organisatie. Als afgestudeerd bioloog en onderzoeker werd zij, door haar onderzoek naar dierenambulances, geïnspireerd om zich als vrijwilliger aan te melden.

Ghislaine, medewerker Dierenambulance, heeft biomedische wetenschappen gestudeerd. Ze is erg geïnteresseerd in dieren en heeft zich aan het begin van de corona aangemeld als vrijwilliger. Zo werd het thuiswerken in die periode op een prettige en nuttige manier onderbroken.

Bernard werkt om de week op woensdagavond op de dierenambulance en iedere donderdag in het vogelasiel. Hij komt van het Groningse platteland uit een gezin met veel dieren en verhuisde voor zijn werk naar Leiden. 

Op de vraag hoe het komt dat hij zoveel weet over vogels en andere dieren antwoordt hij dat het een kwestie was van learning on the job. Twee jaar geleden is hij begonnen en nu mag hij zich senior noemen. Hij vervult naast de verzorging en medische handelingen ook coördinerende taken.


Plezier en voldoening

Deze vrijwilligers hebben naast hun vrijwilligerswerk een fulltime baan, maar dat geldt niet voor alle vrijwilligers. Allen hebben het hart op de goede plek. Ze halen veel plezier en voldoening uit dit werk. “Het is enorm gevarieerd. Geen melding is hetzelfde. Alle dieren krijgen dezelfde aandacht en liefde.”

Soms maak je schrijnende zaken mee vertelt Bernard: “Mensen houden van dieren, maar soms loopt dat wel eens uit de hand zoals bij een politiemelding van een man op een woonboot met wel vijftien verwaarloosde katten. Die moesten worden gevangen en meegenomen voor verzorging”.


Aangereden handdoek

Ook zijn er geregeld grappige of gekke voorvallen. Liselotte: “We kregen een melding van een aangereden hond of kat, die op de snelweg zou liggen. Later bleek dat een aangereden handdoek te zijn”. 

Bernard was aanwezig toen er een melding kwam van een roofvogel in Leiden. Een beetje vreemd zo midden in de stad. Desalniettemin vertrok de ambulance met alle benodigde voorzorgsmaatregelen: een grote bak voor de roofvogel, handschoenen en gezichtsbescherming. Bij aankomst troffen ze op straat een omgekeerde emmer met een groep kinderen en de mevrouw die had gebeld. “Waar is de vogel? Toch niet onder die emmer?” “Jazeker”, was het antwoord, “en hij heeft hele grote klauwen.” Bij het oplichten van de emmer bleek er een duif onder te zitten. De mevrouw vond nog steeds dat het een roofvogel was. 

Een andere melding van een gevonden varaan met een bijbehorende foto van zeer dichtbij, bleek geen meter, maar slechts tien centimeter te zijn.

De verhalen worden onderbroken door een nieuwe melding van een hond. Liselotte en Ghislaine vertrekken snel met de ambulance.


Te klein

Het vogelasiel herbergt op dit moment een aantal verweesde jonge wilde eenden, duiven, merels en een meeuw. Als de vogels zijn opgeknapt gaan ze terug naar hun eigen omgeving. De vindplek. De huidige locatie van het asiel is eigenlijk te klein. Er zijn reserves opgebouwd voor nieuwbouw, maar er is nog niet voldoende én er wordt nog gezocht naar een geschikte locatie. 

De dierenambulance en het vogelasiel draaien op door giften en schenkingen. Zo zijn de warmtekasten in de vogelopvang verkregen door crowdfunding. Met De Wulp, een grote gespecialiseerde vogelopvang in Den Haag, wordt nauw samengewerkt. Aangesterkte vogels, die weer moeten leren vliegen, gaan daarnaartoe, evenals de watervogels, omdat ze daar beschikken over bassins.


Laat je huisdier chippen

Als het gaat om huisdieren is er uiteraard veel contact met het asiel in Noordwijk en Stevenshage. Honden moeten verplicht gechipt worden, voor katten geldt die verplichting niet, maar in de praktijk gebeurt dit ook vaak. De vrijwilligers doen een oproep aan de mensen om de registratie actueel te houden. Zo zijn de baasjes van de huisdieren die door de Dierenambulance opgehaald worden, snel op te sporen. De vrijwilligers hebben nog een verzoek aan het publiek: laat geen zwerfaval achter waar vogels in verstrikt kunnen raken.


Vrijwilligers welkom

Nieuwe vrijwilligers zijn altijd welkom bij de Dierenambulance & Vogelasiel Regio Leiden. Volgens Algemeen Coördinator Erwin Haveman is er momenteel vooral behoefte aan extra helpers bij de centrale. In de zomer, als het drukker wordt, wordt een tweede ambulance ingezet en ook daar zijn vrijwilligers voor nodig. Intern wordt gezorgd voor een gedegen inwerktraject. Medische kennis is niet nodig. Wel gezond verstand. 

Algemene informatie: www.dierenambulanceleiden.nl

Bernard Nederveen met een van de eendenkuikens in het Vogelasiel.

Uit de krant