Action… sorry: Actie!

Dat vind ik nou niks voor Leiderdorp. Wat bedoel je? Dat wij geen gehoor hebben gegeven aan de oproep van de regering om tijdelijk onderdak te bieden aan asielzoekers die geen of nauwelijks kans maken op Nederlanderschap. Daar is door niemand vanuit de politiek op gereageerd. Binnen het clubje van B en W bleef het ook oorverdovend stil. Verbaast me dat? Wat denk je? Natuurlijk. Leg uit! Asielzoekers die hier al dan niet voor altijd mogen blijven, zitten opeen gepakt in centra, liggen met honderden in evenementenhallen en gymnastiekzalen. Een noodopvang, waar een rijk land – ja, wij zijn rijk! – zich voor zouden moeten schamen. Wat heeft dat met Leiderdorp te maken? Alles. Een jaar of zes geleden alweer, vingen wij in ijltempo asielzoekers op, organiseerden vrijwilligers spontaan taalklassen en activiteiten voor jong en oud. Ik was er beretrots op Leiderdorper te zijn. Het vluchtelingenprobleem is nu minstens zo groot als toen, we doen niets, horen niets, iedereen zit in zijn eigen bubbel. Wat had Leiderdorp dan moeten doen? Initiatief ondernemen. De mensen van toen bij elkaar roepen. Eén vraag stellen: Wat wordt nu onze bijdrage? Daar zouden heel verrassende en verfrissende ideeën opgeborreld zijn. Zorg voor een paar passagiersboten en breng daar gezinnen in onder, sla een tentenkamp op in De Bloemerd, plaats containerwoningen op het parkeerterrein bij RCL. Wanneer binnenkort Action de deuren heeft gesloten, zijn die vrijkomende vierkante meters eenvoudig in te richten voor een menselijke opvang. Over een week of tien gaan we een nieuwe gemeenteraad kiezen. Vooraf ga ik de verkiezingsprogramma’s lezen. Ik wil weten wat politieke partijen aan medemenselijkheid beloven. Verder wil ik weten wat ze vier jaar geleden hebben toegezegd. Wat is daarvan waargemaakt? Ik laat me niet in slaap sukkelen: Action… sorry: Actie!