Ontdekkingen
Algemeen Leiderdorp NatuurlijkOntdekkingen
ZES ACTIEVE GIDSEN VAN NATUURORGANISATIE IVN VOLGEN HET PLANTEN- EN DIERENLEVEN IN LEIDERDORP. OM DE WEEK SCHRIJVEN ZIJ IN DEZE RUBRIEK OVER HUN BEVINDINGEN.
De Munnikkenpolder blijft een bron van ontdekkingen. Deze keer heb ik het hondenuitloopgebied ontdekt. Ik liep van noord naar zuid, net onder de A4.
Wat een verrassing, ik hoorde de A4 nauwelijks en was er de enige wandelaar, een groene oase. Rechts de weg, links diverse houtige gewassen, heesters en lage bomen. Ik zag vele gelderse rozen, een heester met vetdikke rode bessen. Te zuur voor mij en menig vogel zal ze pas eten als er niets anders meer is. Alleen de lijster en pestvogel genieten ervan maar deze vogels heb ik nog nooit in de polder gezien. Ik besluit de heesters in de toekomst te volgen.
Verder zag ik lijsterbessen met glimmende oranje bessen, sporkehout of vuilboompje met donkerblauwe bessen, wilgen en elzen. Sporkehout bloeit van mei tot september bloemrijk en is daarom mede een aantrekkelijke drachtplant voor (honing)bijen. Een drachtplant geeft voedsel aan insecten in de vorm van nectar en stuifmeel. Maar hij is ook de waardplant - beide zetten hun eitjes er op af - voor zowel de citroenvlinder als het boomblauwtje. De bessen en de bast zijn licht giftig en werden vroeger gebruikt om braken of diarree op te wekken. Vandaar waarschijnlijk de naam vuilboom.
Ik kan een flink stuk zuidwaarts lopen, aan het eind moet ik omkeren want er is geen brug. Teruglopen is geen straf, ik kies voor de andere kant, het riet rechts, boompjes links. Dat geeft net een andere beleving.
Vogels
In de plas zitten de wulpen er weer. Twee weken telde ik er vierhonderd! Zij komen tegen zonsondergang heel stilletjes in rommelige groepen aanvliegen, om de nacht veilig op het water door te brengen. Ze zijn te herkennen aan de lange kromme snavel; het wulpgeluid blijf je herinneren.
En de spreeuwen, die zijn er ook weer; soms wel duizend. Met hun luchtacrobatiek maken ze de mooiste vliegbewegingen. Totdat plotseling besloten wordt ermee te stoppen en in volle vaart donderen ze naar beneden richting rietkraag, duiken erin en klemmen zich luid kwetterend aan de rietstengels vast. Een machtig gezicht en geluid!
Ik zag slopeenden met hun zeer grote snavels, wintertalingen, kieviten, nog meer soorten, te veel om hier te noemen. De tien watersnippen (dat zijn kleine vogels met fluweelbruine veren, donkere strepen op kop en rug en hun kaarsrechte, buitenproportionele snavels) moet ik noemen, want ze staan op de Rode lijst. Ten opzichte van de jaren vijftig van de vorige eeuw is hun aantal met 75 procent afgenomen. Rode lijsten zijn een middel om de aandacht te vestigen op soorten die bedreigd worden of kwetsbaar zijn.
Misschien ben je nieuwsgierig geworden en wil je dit ook beleven? Op 16 oktober is er een IVN-wandeling in de polder. Kijk voor meer informatie ivn.nl/leiden.
Tekst: Maddy van Holland