Smikkelen en smullen aan de langste tafel van Leiderdorp

Liefst 150 inwoners van Leiderdorp en – wie weet - ook de nodige uit de omgeving, schoven verleden week dinsdag aan voor een smakelijk lunch in Winkelhof. Dat deden ze in het kader van de landelijke week tegen eenzaamheid. Een doorslaand succes.| Foto: J.P. Kranenburg

De aanwezigen babbelden er lustig op los met de buurman of buurvouw naast zich, die ze voor het eerst zagen. Spontane ontmoetingen, die uitmondden in een afspraak voor een kopje koffie thuis, dan wel in het Winkelhof. En daar was 'De langste tafel 'ook voor bedoeld. Onder aanvoering van de motor achter deze 2e editie van De langste tafel, Annemiek de Groot, werd er 's morgens al gedekt voor 150 gasten. "Wanneer er 125 komen," liet John Filippo, het gezicht van het winkelcentrum weten, "zijn wij dik tevreden." Alle stoelen waren bezet toen klokslag 12 uur koffie en thee werd geschonken. Ondertussen stonden de kroketten al te pruttelen. Winkelcentrum Winkelhof, Gading (Memisa-svg) en PlusPunt hadden de handen ineen geslagen. De organisatie van deze mammoeth-lunch liep als een zonnetje. Dat werd nog eens onderstreept door de met cowboyhoed getooide en gitaarspelende Kees Kulk. De zanger/gitarist met orkestband Kees zette in met Breng eens een zonnetje onder de mensen. Een prima keuze, afgestemd op de aanwezigen, die meteen meezongen en meeneuriede.

"Tegenwoordig heeft iedereen de mond vol van verbinden," vertelde Filippo, "en hier zie je het gebeuren. Iedereen praat met iedereen. Deze lunch is een en al ontmoeting." Terwijl Kulk Het kleine café aan de haven zong werd er genoten van de broodjes kroket en andere heerlijkheden. De wethouders mengden zich onder de aanwezigen, luisterden naar hun verhalen en deden zo uit de eerste hand op wat er zo leeft in Leiderdorp. Wethouder Olaf McDaniels ging rond met de koffie, zijn collega´s Angelique Beekhuizen zorgde dat iedereen van thee werd voorzien, Jeff Gardeniers en Kees Wassenaar zagen er op toe dat iedereen voorzien werd van fruit. Burgemeester Laila Driessen was druk, druk, druk, Enigszins opgewonden zelfs. Zij houdt als geen ander van dit soort bijzondere bijeenkomsten. De eerste burgeres koestert het contact met haar burgers. Maar nu moest zij als een hinde naar Schiphol haar zoon ophalen, die vele maanden in het verre Nieuw Zeeland op avontuur was geweest. Alle begrip voor haar korte optreden."Fantastisch," vatte mevrouw Diergaarde deze lunch in een woord samen. Zij kreeg bijval van haar tafelgenoten. "Een traditie," aldus mevrouw Van den Berg, "die je alleen in ons dorp kunt meemaken." Mevrouw Van Kampen en haar man namen nog een extra kroketje met de woorden: "Ze zijn verrukkelijk." Kees Kulk speelde een potpourri van liedjes die iedereen kende: Hello Mary Lou, Living Doll en If I had a hammer. Gevolgd door Het land van Maas en Waal. De stemming zat er goed in, zo zeer zelfs dat er na twee uur smikkelen en smullen het We gaan nog niet naar huis meerstemmig voorzichtig opklonk. John Filippo: "Wat een festijn, hè. Wanneer de mensen genieten, genieten wij ook." Annemiek de Groot, de regisseuse achter deze Langste Tafel, wilde per se nog de namen noemen van de ondernemers die zo gul deze lunch hadden mogelijk gemaakt: AH, Neuteboom, Kippie, Van Maanen, Tijsterman, Dirk en De Witte Prijzenslager. Voor deze ondernemers werd dan ook spontaan geklapt. Over Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen gesproken. Op de klanken van het vrolijke Viva Espana en met een ´tot volgend jaar´ ging eenieder tevreden huiswaarts.