Michiel Preymann tijdens zijn uitputtende marathon door de woestijn van Marokko. | Foto: PR
Michiel Preymann tijdens zijn uitputtende marathon door de woestijn van Marokko. | Foto: PR Foto: PR

250 kilometer lopen door Marokkaanse woestijn

Algemeen Interview

Een 'gewone' marathon van 42 kilometer uitlopen is voor veel mensen al hoog gegrepen. Niet voor Michiel Preymann uit Leiderdorp. Hij zocht een nog grotere uitdaging en besloot de Marathon des Sables te lopen: een 7-daagse ultraloop van 250 kilometer in totaal, dwars door de woestijn van Marokko. Met zijn actie haalde hij ruim 7.000 euro op voor Franniez, een stichting die zich inzet voor chronisch zieke kinderen (www.franniez.nl).

Door: Esther Luijk

25 jaar geleden zag Michiel de ultraloop op tv bij Eurosport. En was direct enthousiast. "Ik dacht gelijk: 'dat ga ik ooit een keer doen'. Ik zag een uitdaging, het is spannend en een enorm avontuur. Ik heb mezelf de marathon cadeau gedaan voor mijn vijftigste verjaardag. Nu kon het nog en was ik nog fit genoeg, dus het moest er nu van komen, vond ik."

Ter voorbereiding op zijn avontuur won hij informatie in bij deelnemers die hem voorgingen en stelde hij trainingsschema's op waarmee hij een jaar getraind heeft. Daarnaast trainde hij op een fiets in een zelfgebouwd tentje op zolder, waarbinnen hij met behulp van een straalkachel de temperatuur opstookte tot 35 graden. Door daarbij steeds meer lagen kleding aan te trekken, wende hij zijn lichaam aan de extreme temperaturen die hij in Marokko kon verwachten. "In de woestijn kan het wel vijftig graden kan worden. Als je je niet voorbereidt op die hitte, houd je het echt niet vol."

Alsof de temperatuur en de afstand de wedstrijd nog niet zwaar genoeg maken, worden de deelnemers ook geacht al hun spullen mee te dragen op hun rug. "Ik had dertien kilo bij me aan verplichte spullen: eten, wc-papier, noem maar op. Alleen water en zouttabletten krijg je van de organisatie, elke tien kilometer staat er een post. En als je ook maar een dopje achter laat in de woestijn kan je hoge boetes krijgen, of zelfs gediskwalificeerd worden. Op alles staat je startnummer, dus ze weten wat van wie is. Ze doen er alles aan om de woestijn zo schoon mogelijk te houden. Een goede zaak, vind ik."

De hoge temperatuur was volgens Michiel de grootste uitdaging van de hele week. Toch zijn er nog meer hobbels waar je letterlijk en figuurlijk overheen moet als je meedoet aan deze monsterrace. "Natuurlijk is de afstand enorm, maar daar kan je op trainen. Je moet lichamelijk in orde zijn, maar ook geestelijk. Je moet sterk zijn in je hoofd om niet halverwege op te geven. Er is zo'n tien procent uitgevallen dit jaar tijdens de race, van de 1200 deelnemers. Zelf heb ik nooit gedacht aan opgeven, ik dacht alleen maar aan die finish."

Het gevoel dat Michiel had toen hij na zeven zware dagen eindelijk de eindstreep overkwam, is volgens hem onvoorstelbaar. "Er zijn geen woorden voor, het is een prachtig moment. De mensen thuis konden ook via een webcam meekijken hoe ik de medaille kreeg, dat is wel heel bijzonder. Ik heb alles gefilmd, mijn hele reis, met zo'n klein HD-cameraatje. Daar heb ik een film van drie kwartier van gemaakt voor al mijn sponsors. Het is dankzij hen dat ik zoveel geld voor Franniez bij elkaar heb gelopen.

Michiel inspireert met zijn verhaal ook andere mensen. Door middel van zijn eigen bedrijf, www.healthyrun.nl, probeert hij zoveel mogelijk mensen te laten bewegen. "En dan vooral de werknemers van bedrijven. Bewegen geeft je energie en zorgt dat je lekkerder in je vel zit."

Klaar met lopen is Michiel zeker niet, maar voorlopig doet hij het even rustig aan. "Ik heb een waakvlam, die af en toe opgestookt moet worden. Ik zal dus zeker aan wedstrijden en dergelijke mee blijven doen, maar zo extreem als deze hoeft het niet meer."

Preymann (links) overhandigde op 23 mei in de Prins Willem-Alexanderschool een vette cheque aan vertegenwoordigers van Franniez. | Foto: J.P.K.

Uit de krant