"Autisme wordt bij vrouwen vaak niet zo snel herkend"

Twee jaar geleden kreeg Lidwine Tax de diagnose autisme. Een opluchting: "Nu kon ik wat ik meemaakte en voelde verklaren." Over dat proces schreef Lidwine brieven aan haar jongere zelf. Die brieven zijn nu gebundeld in het boek 'Lieve Akkira, je hebt autisme'. Zaterdag 16 februari presenteert zij het boek bij boekhandel De Kler in Leiderdorp.

Door Esdor van Elten

"Al sinds mijn vroege jeugd had ik het idee dat er iets mis was", vertelt Lidwine. "Ik was vaak somber en moe, veel stemmingswisselingen. Ik was vaak ziek en zat over het algemeen niet lekker in mijn vel. Op school begrepen ze mijn gedrag niet altijd. Dat ik ineens kon weglopen bijvoorbeeld. Nu weet ik dat dat kwam door een overdaad aan prikkels. Meestal hield ik me op school wel goed, maar dan kwam de opgebouwde spanning er thuis uit: huilbuien, woedeaanvallen..." Uiteraard werd er gezocht naar de oorzaak: "ik heb van alles gehoord: chronische depressie, borderline... Maar autisme, daar werd niet aan gedacht. "Je hebt geen autisme, want je bent sociaal vaardig", zei een hulpverlener tegen mij.

Diagnose
Toen Lidwine stage liep bij autistische kinderen, herkende ze toch wel veel elementen bij zichzelf. "Ik heb toen het geluk gehad dat ik een hulpverlener tegenkwam die niet bevooroordeeld was en wilde uitzoeken of het zo was." Wat volgde was een periode van ruim acht maanden met gesprekken en testen. "Je hoort wel eens dat er erg makkelijk diagnoses worden afgegeven, maar bij mij was het echt een heel traject." De uiteindelijke diagnose: PDD-NOS, een stoornis in het autistisch spectrum. "Het duurde een tijdje voordat het landde, maar uiteindelijk was de diagnose een opluchting. Het is heel belangrijk dat je kunt verklaren waar dingen vandaan komen."

Niet herkend
Dat het zo lang duurde voordat de diagnose gesteld werd heeft ook te maken met het feit dat autisme bij vrouwen nog slecht herkend wordt. "Bij vrouwen uit autisme zich anders dan bij mannen", legt Lidwine uit.
Hoe uit het zich bij haar? "Veel heeft te maken met prikkelverwerking. Er komt bij mij veel binnen en ik heb tijd en ruimte nodig om daar mee om te kunnen gaan. Verder neem ik veel dingen letterlijk, waardoor het onderscheid tussen echt en een grapje, tussen plagen en pesten voor mij heel lastig is. Dat blijft dan in mijn hoofd zitten waardoor de spanning weer toeneemt." Toch heeft autisme niet alleen nadelen: "Sterke punten die uit mijn autisme voorkomen zijn onder andere analytisch vermogen en het kunnen ordenen van dingen. Dat zijn dingen waar ik andere mensen weer mee kan helpen, of het nu gaat om gevoelens ontwarren of de draadjes van de controller van een computerspelletje."

Openheid
Die wens om anderen te helpen is ook de reden dat Lidwine haar boek uitgeeft. "Eigenlijk begon het als brieven aan mezelf om dingen van me af te schrijven. Door mezelf een andere naam te geven kan ik als het ware vanuit de toekomst mijn jongere 'ik' geruststellen: 'het komt goed.' Pas later begon het idee te ontstaan 'misschien kan ik hier meer mee'. Dat ze zich daarmee kwetsbaar opstelt beseft ze heel goed: "maar openheid is niet verkeerd. Met wat meer openheid zouden heel wat problemen voorkomen kunnen worden denk ik." Niettemin blijft ze voorzichtig: Door mijn openheid ben ik vraagbaak en gesprekspartner voor veel mensen met vergelijkbare problemen. Dat is heel mooi, maar tegelijkertijd moet ik wel op mezelf passen. Ik help graag, maar ook mijn energie is beperkt." Ze hoopt dus dat haar boek een hulp kan zijn voor anderen: "De belangrijkste boodschap is dat een diagnose veel duidelijkheid en hoop kan bieden. Pas als je weet wat er aan de hand is kun je stappen ondernemen om er iets aan te gaan doen."

Op zaterdag 16 februari presenteert Lidwine van 14.00-15.00 uur haar boek bij boekhandel De Kler, Winkelhof 87 in Leiderdorp. Haar vroegere docent Jeroen Windmeijer zal haar interviewen en uiteraard is er ruimte voor vragen.